Miloš Weingart
czeski językoznawca
Miloš Weingart (ur. 21 listopada 1890 w Pradze, zm. 12 grudnia 1939 tamże[1]) – czeski językoznawca, slawista. Zajmował się językiem i piśmiennictwem staro-cerkiewno-słowiańskim, bizantyjsko-słowiańskimi związkami kulturowymi oraz dziejami i strukturą filologii słowiańskiej[2].
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, slawista |
| Narodowość |
czeska |
W 1913 r. ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze. W 1927 r. został zatrudniony na tejże uczelni. W okresie 1921–1927 pracował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie. W 1919 r. został docentem, a w 1921 r. uzyskał profesurę[1].
Wybrana twórczośćEdytuj
- Ke dnešnímu stavu bádání o staroslověnštině (1912)
- Šafaríkovy práce jazykozpytné (1913)
- Vývoj českého jazyka (1918)
- Přehled literatury bulharské (1919)
- O poměru československém (1921)
- O podstatě slovanské filologie (1924)
- Slovanská vzájemnost (1926)
- O slovníku jazyka staroslovenského (1928)
- Pojem cirkevnej slovančiny (1930)
- První česko-církevne-slovanská legenda o sv. Václavu (1934)
- Rukověť jazyka staroslovanského I.,II. (1937)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 487, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ Viliam Csáder: Weingart Miloš. Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie. [dostęp 2019-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-07)]. (słow.).
Linki zewnętrzneEdytuj
- Miloš Weingart – publikacje w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):