Miotacz ognia M2
Miotacz ognia M2 (ang. M2 flamethrower) – amerykański plecakowy miotacz ognia z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej będący następcą miotacza M1A1.
 Miotacz ognia M2 w Virginia War Museum w Newport News | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
1944–1978 |
| Dane techniczne | |
| Masa | |
| broni |
28,1–32,7 kg |
| Inne | |
| Zasięg skuteczny |
22,9–36,5 m |
Miotacz M2 różnił się od swojego poprzednika nową wzbogaconą cieczą palną oraz nowym systemem zapłonu – wprowadzono system nabojowy, wykorzystując mechanizm działania rewolweru. Pozwalał on na oddanie sześciu strzałów o długości 8–9 sekund każdy, nim trzeba było załadować nowe naboje – był to system bardziej niezawodny niż zapłon elektryczny stosowany w M1A1. Zapas paliwa wynosił 18,2 litrów.
M2 użyto po raz pierwszy w lipcu 1944 na wyspie Guam w trakcie walk o archipelag Marianów pomiędzy Amerykanami i Japończykami. Pomimo skomplikowanej produkcji miotacza M2 (dopiero w marcu 1945 dostarczono oddziałom amerykańskim walczącym we Włoszech pierwsze miotacze) do końca II wojny światowej wyprodukowano 25 tysięcy sztuk.
Źródło edytuj
- II wojna światowa – encyklopedia uzbrojenia, Warszawa: Muza, 2000. ISBN 83-7200-646-6.