Guam

amerykańskie terytorium zależne na Pacyfiku

Guam (Terytorium Guamu, czamorro: Guåhan) – wyspa w południowej części archipelagu Marianów w Mikronezji, terytorium nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych, ze stolicą w Hagåtña.

Terytorium Guamu
Guåhan
Territory of Guam
terytorium nieinkorporowane
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne Guam
Godło Flaga
Godło Flaga
Hymn: Stand Ye Guamanians
Dewiza: Tano I’ Man Chamorro
(Kraj ludu Czamorro)
Państwo

 Stany Zjednoczone

Siedziba

Hagåtña

Data powstania

1898

Kod ISO 3166-2

US-GU

Powierzchnia

544 km²

Populacja (2017)
• liczba ludności


167 358[1]

• gęstość

308 os./km²

Numer kierunkowy

+1 671

Strefa czasowa

UTC +10

Języki urzędowe

angielski, czamorro

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
13°30′N 144°48′E/13,500000 144,800000
Strona internetowa
Wojenny Park Historyczny w stolicy Guamu

Ustrój polityczny edytuj

Guam jest terytorium zależnym od Stanów Zjednoczonych. Zarządza nim amerykański Departament Spraw Wewnętrznych. Na mocy ustawy z 1950 roku (Guam Organic Act of 1950) terytorium posiada autonomię wewnętrzną. Władzę wykonawczą sprawuje gubernator wybierany w wyborach powszechnych co 4 lata. Władzę ustawodawczą sprawuje 15-osobowy parlament (Legislature of Guam), pochodzący z odbywających się co 2 lata wyborów powszechnych. Prawo głosu mają obywatele w wieku powyżej 18 lat. Guamczycy są obywatelami USA, jednak nie mogą głosować w wyborach prezydenckich.

Główne partie polityczne:

  • Partia Demokratyczna (DP),
  • Ludowy Sojusz Postępowy (PPA).

Święto narodowe: Dzień Odkrycia Guamu, pierwszy poniedziałek marca (1521).

Geografia edytuj

Osobny artykuł: Geografia Guamu.

Wyspa pochodzenia wulkanicznego, otoczona rafami koralowymi, położona na północnym Pacyfiku, pomiędzy Hawajami a Filipinami (13°28′N 144°47′E/13,466667 144,783333). Jest to największa (541,3 km²) i najdalej wysunięta na południe wyspa archipelagu Marianów. Najwyżej położonym miejscem jest Mount Lamlam o wysokości 406 m n.p.m. Długość linii brzegowej wynosi 125,5 km. Średnie roczne opady wynoszą ok. 2000 mm, natomiast średnia dzienna temperatura jest zasadniczo na stałym poziomie przez cały rok i wynosi od +26,7 do +28,4 °C (lata 1991–2020)[2].

Podział administracyjny edytuj

Guam dzieli się na 19 okręgów:

  1. Agana Heights
  2. Agat
  3. Asan
  4. Barrigada
  5. Chalan Pago-Ordot
  6. Dededo
  7. Hagåtña
  8. Inarajan
  9. Mangilao
  10. Merizo
  11. Mongmong-Toto-Maite
  12. Piti
  13. Santa Rita
  14. Sinajana
  15. Talofofo
  16. Tamuning
  17. Umatac
  18. Yigo
  19. Yona

Historia edytuj

Wyspa została odkryta 6 marca 1521 roku przez Ferdynanda Magellana i nazwana przez niego Wyspą Złodziejską, gdyż mieszkańcy archipelagu nie znali pojęcia własności i wykradli ze statku część sprzętu. Kolonizację europejską zapoczątkowali hiszpańscy misjonarze, którzy przybyli na wyspę w 1668 roku. W 1898 roku po przegranej w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej, Hiszpania przekazała ją Stanom Zjednoczonym.

W czasie II wojny światowej została zdobyta 10 grudnia 1941 roku przez japońskie wojska. Okupacja wyspy trwała do 21 lipca 1944 roku, kiedy to została odbita przez Amerykanów, którzy wznieśli tu wielką bazę lotniczo-morską wykorzystywaną m.in. później podczas wojny wietnamskiej. W roku 1950 dowództwo US Navy przekazało zarząd nad Guamem Departamentowi Spraw Wewnętrznych, wyspie nadano wówczas nową konstytucję, powołano pochodzący z wyborów lokalny parlament, zaś mieszkańcom nadano obywatelstwo amerykańskie. Od tamtego czasu Guamczycy posiadają autonomię wewnętrzną, która w 1970 roku została rozszerzona.

Gospodarka edytuj

Podstawą gospodarki Guamu są obsługa amerykańskich baz wojskowych oraz turystyka. Ludność zajmuje się także połowem ryb. Dobrze rozwinięte jest rolnictwo, uprawia się tam: kukurydzę, maniok, bataty, taro, kawę, kakao i trzcinę cukrową.
Problemem jest działalność gangów z Chin, Rosji, Japonii i Korei Południowej, które zajmują się praniem brudnych pieniędzy, handlem narkotykami, hazardem, prostytucją oraz przemytem ludzi[potrzebny przypis].

Dane statystyczne za lata 2001–2005
struktura zatrudnienia: rolnictwo 26%
przemysł 10%
usługi 64%
Produkt krajowy brutto (PKB): 2,5 mld USD
PKB na jednego mieszkańca: 15 000 USD
budżet: – dochody: 319,6 mln USD
– wydatki: 427,8 mln USD
inflacja: 2,5%
ludność żyjąca poniżej progu ubóstwa: 23,0%
bezrobocie: 11,4%
elektryczność: – produkcja: 1,764 mld kWh
– konsumpcja: 1,641 mld kWh
ropa naftowa: – produkcja: 0 bar/d
– konsumpcja: 16 000 bar/d
gaz ziemny: – produkcja: 0 mld m³
– konsumpcja: 0 mld m³
import: 701 mln USD
eksport: 45 mln USD
eksport (najważniejsi partnerzy): Japonia: 67,2%
Singapur: 11,6%
Wielka Brytania: 4,8%
import (najważniejsi partnerzy): Singapur: 50%
Korea Południowa: 21,4
Japonia: 14%
Hongkong: 4,6%

Infrastruktura edytuj

Telekomunikacja edytuj

  • Liczba aktywnych telefonów komórkowych: 98 000 (2004)
  • Liczba telefonów stacjonarnych: 84 134 (2001)
  • Liczba użytkowników Internetu: 79 000 (2004)

Transport edytuj

  • Liczba lotnisk: 5 (2006)
  • Główny port lotniczy to Apra Harbor

Instalacje wojskowe Stanów Zjednoczonych edytuj

  • Port Apra (ang. Apra Harbor) – jeden z największych portów między Hawajami i Filipinami. Może obsługiwać największe okręty amerykańskiej floty, w szczególności lotniskowce.
  • Lotnisko Andersen (ang. Andersen Air Force Base) – duże lotnisko przystosowane do bazowania ciężkich bombowców B-52.

Demografia edytuj

Populacja wyspy w lipcu 2008 wynosiła ok. 175,9 tys. osób. Zamieszkują tu następujące grupy etniczne: Mikronezyjczycy Czamorro (ludność rdzenna) 37,1%, Filipińczycy 26,3%, biali 6,5%, inni 30,1%. Dominującą religią jest katolicyzm (85%).

Języki, którymi posługują się mieszkańcy wyspy, to: angielski 38,3%, czamorro 22,2%, filipiński 22,2%, inne 17,8%.

VII 2008
Liczba ludności 175 877
Ludność według wieku
0 – 14 lat 28,2%
15 – 64 lat 64,8%
ponad 64 lata 7,0%
Wiek (mediana)
W całej populacji 28,9 lat
Mężczyzn 28,7 lat
Kobiet 29,2 lat
Przyrost naturalny 1,373%
Współczynnik urodzeń 18,37 urodzeń/1000 mieszkańców
Współczynnik zgonów 4,65 zgonów/1000 mieszkańców
Współczynnik migracji brak danych
Ludność według płci
przy narodzeniu 1,06 mężczyzn/kobiet
poniżej 15 lat 1,07 mężczyzn/kobiet
15 – 64 lat 1,04 mężczyzn/kobiet
powyżej 64 lat 0,88 mężczyzn/kobiet
w całej populacji 1,04 mężczyzn/kobiet
Umieralność noworodków
w całej populacji 6,55 śmiertelnych/1000 żywych
płci męskiej 7,22 śmiertelnych/1000 żywych
płci żeńskiej 5,84 śmiertelnych/1000 żywych
Oczekiwana długość życia
w całej populacji 78,93 lat
Mężczyzn 75,86 lat
Kobiet 82,19 lat
Rozrodczość 2,55 urodzeń/kobietę

Religia edytuj

Struktura religijna kraju w 2010 roku według Pew Research Center[3][4]:

Kultura edytuj

Pomimo dominacji katolicyzmu zachowały się jeszcze tradycyjne wierzenia i tabu. Podczas świąt często zakładane są tradycyjne maski ludu Chamorro. Atrakcją kulinarną wyspy jest potrawka z latających lisów, endemicznego gatunku nietoperzy (Pteropus mariannus).

Turystyka edytuj

Miejsca na wyspie, które warte są zwiedzania, to m.in.: Agana (stolica terytorium), Centrum Badawcze Regionu Mikronezji (Micronesian Area Research Center), Plaza de España, Puntan dos Amantes, Lanchon Antigo, Merizo, Inarajan, Umatac.

Przypisy edytuj

  1. The World Factbook – Central Intelligence Agency, www.cia.gov [dostęp 2017-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  2. Summary of Monthly Normals 1991–2020, National Oceanic and Atmospheric Administration [dostęp 2020-02-03] (ang.).
  3. Religious Composition by Country, in Percentages. The Pew Research Center. [dostęp 2014-06-30].
  4. Christian Population as Percentages of Total Population by Country. The Pew Research Center. [dostęp 2014-06-30].

Bibliografia edytuj

  • Robert F. Rogers: Destiny’s Landfall: A History of Guam. Honolulu: University of Hawaii Press, 1995. ISBN 978-0-8248-1678-0.
  • Słownik geograficzny Hutchinsona. Joanna Dąbrowska (tłumaczenie) Tadeusz Słabczyński (redakcja i konsultacja). Warszawa: Wydawnictwo EM, 1997. ISBN 83-86396-37-7.

Linki zewnętrzne edytuj