Mironice (wieś)

wieś w województwie lubuskim

Mironice (niem. Himmelstädt) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Kłodawa.

Mironice
wieś
Ilustracja
Panorama miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

gorzowski

Gmina

Kłodawa

Liczba ludności (2022)

66[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-415[3]

Tablice rejestracyjne

FGW

SIMC

0181875

Położenie na mapie gminy Kłodawa
Mapa konturowa gminy Kłodawa, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mironice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Mironice”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mironice”
Położenie na mapie powiatu gorzowskiego
Mapa konturowa powiatu gorzowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Mironice”
Ziemia52°47′58″N 15°11′07″E/52,799444 15,185278[1]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Położenie

edytuj

Wieś leży 2 km na północny zachód od Kłodawy, przy lokalnej drodze do Santocka. Osada otoczona jest lasami, w pobliżu znajduje się kilka jezior i stawów rybnych. We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne. Na terenie dawnego klasztoru prowadzone są prace archeologiczne. Na południe od wsi znajduje się Jezioro Mironickie.

Historia wsi i klasztoru

edytuj
 
Folwark w Himmelstädt (Mironice) w 1650 roku

Wieś wzmiankowana ok. 1300 roku, gdy została nadana cystersom kołbackim. Fundatorem klasztoru był margrabia brandenburski Albrecht III, który przekazał mnichom piętnaście wsi oraz złoża złota, srebra, żelaza i soli, a także szereg przywilejów. Klasztor o nazwie Locus coeli (miejsce nieba) założono tu w połowie XIV wieku, a po 1368 roku wzniesiono gotycki kościół. Dobra zakonne zostały splądrowane w czasie wojny polsko-krzyżackiej w 1433 roku i polsko-czeskiej wyprawy do Nowej Marchii. W 1539 roku, po sekularyzacji klasztoru, powstała tu domena państwowa. Zabudowania klasztorne przetrwały do pożaru w 1875 roku. Od XIX wieku wieś była dzierżawiona przez rodzinę von Bayer, która wybudowała na terenie założenia klasztornego dwór i duży folwark[4].

Przyczyny upadku klasztoru

edytuj

W 1515 r. podczas wizytacji klasztoru, opat Walentyn Ludovici stwierdził całkowity upadek życia zakonnego. W wydanej ordynacji nakazano oddalić z klasztoru kobiety, wprowadzono zakaz opuszczania klasztoru nocą, późnego wstawania i upijania się po karczmach. Margrabia Jan z Kostrzyna po przejściu na luteranizm starał się utworzyć własną domenę. Odbywało się to kosztem własności kościelnej. Ostatni opat mironicki Jan Kuna, sprzyjał poczynaniom margrabiego i przekazał mu w 1539 r. wsie zakonne za odszkodowanie i posadę pastora luterańskiego w Baczynie[5].

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:

  • dwór z 1830 r. – XIX w., wzniesiony w stylu klasycystycznym

inne zabytki:

  • park krajobrazowy
  • spichlerz z XIX w.
  • dom szachulcowy z XVIII w.

Komunikacja

edytuj
  • Wieś połączona jest z Gorzowem Wielkopolskim liniami MZK:
    • 128 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko,
    • 228 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko (przez Chwalęcice).

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 81011
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 796 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. J. Lewczuk, B. Skaziński (red.), Zabytki północnej części województwa lubuskiego, Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze, Zielona Góra – Gorzów Wielkopolski 2004, ISBN 83-921289-0-7, s. 55-56.
  5. E. Rymarz, J. Jarzewicz, Mironice, Monasticon Cisterciense Poloniae t. II, Poznań 1999, s. 251.
  6. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 2. [dostęp 2013-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].

Bibliografia

edytuj
  • B. Kucharski, Informator Turystyczno-Krajoznawczy Województwa Gorzowskiego, Urząd Wojewódzki w Gorzowie Wielkopolskim, Gorzów Wielkopolski 1998, ISBN 83-908511-1-3.
  • Małgorzata Pytlak, Dawne Opactwo Cystersów w Mironicach w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w roku 2005, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 3 (2005/2006), Zielona Góra 2006.