Mona (hiszp. Isla de Mona) – wyspa leżąca w Wielkich Antylach, wchodząca w skład Portoryka (państwa stowarzyszonego z USA), trzecia w tym terytorium pod względem powierzchni po wyspie Portoryko i wyspie Vieques. Znajduje się niemal dokładnie pośrodku między wyspami Haiti a Portoryko, w cieśninie Mona. Ma około 11 km w osi wschód-zachód i około 7 km w osi północ-południe. Zajmuje powierzchnię 57 km². Jest w całości rezerwatem przyrody i z tego powodu nie ma stałych mieszkańców. Przebywają tu jedynie pracownicy Departamentu Środowiska i Surowców Naturalnych Portoryko, której to instytucji podlega rezerwat.

Mona
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne wyspy Mona
Kontynent

Ameryka Północna

Państwo

 Stany Zjednoczone

Terytorium nieinkorporowane

 Portoryko

Akwen

Morze Karaibskie
Ocean Atlantycki

Powierzchnia

57 km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Portoryka
Mapa konturowa Portoryka, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mona”
Ziemia18°05′12″N 67°53′22″W/18,086667 -67,889444
Wybrzeże wyspy

Początkowo wyspa była zamieszkiwana przez Indian z plemienia Arawaków, a następnie Tainów, których na wyspie zastała ekspedycja Kolumba w 1493. W 1502 Nicolás de Ovando podjął próbę założenia na Mona stałej osady, którą w pewnym momencie zamieszkiwało ok. 2000 Hiszpanów. Z powodu niedostatecznej ilości ziemi uprawnej i nieregularnych dostaw żywności osadę opuszczono. Na wyspie pozostali jej pierwotni mieszkańcy – Tainowie.

Wyspę Mona penetrowali Anglicy, Francuzi i inne nacje kolonialne, lecz aż do XIX wieku nie była kolonizowana i służyła za schronienie piratom i korsarzom. W XIX wieku podjęto tu eksploatację złóż guana, którą porzucono w 1927.

Mona w 1898 została przekazana Stanom Zjednoczonym przez Hiszpanię. Amerykanie wznieśli na niej latarnię morską, działającą do 1976, gdy zastąpiono ją sygnalizacją automatyczną. Podczas obowiązywania prohibicji w Stanach Zjednoczonych wyspa służyła za bazę przemytnikom.

Linki zewnętrzne

edytuj