Wikipedia

Mrzezino (stacja kolejowa)

Mrzezino – stacja kolejowa w Mrzezinie, w województwie pomorskim. Stacja powstała w 1898 (pierwszy pociąg dojechał do Pucka 15 grudnia 1898). Stacja leży na linii kolejowej nr 213, która obsługuje Mierzeję Helską, z tego względu przewozy wykazują dużą sezonowość.

Mrzezino
Ilustracja
Budynek dworca w 2012 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Mrzezino

Poprzednie nazwy

Brambusch

Dane techniczne
Liczba peronów

1

Liczba krawędzi
peronowych

2

Kasy

N

Linie kolejowe
Położenie na mapie gminy wiejskiej Puck
Mapa konturowa gminy wiejskiej Puck, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Mrzezino”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Mrzezino”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Mrzezino”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mrzezino”
Ziemia54°39′11″N 18°24′47″E/54,653056 18,413056
Multimedia w Wikimedia Commons

Ruch pasażerski edytuj

Rok Wymiana pasażerska na dobę
2017[1] 300-499
2022[2] 300-499

Położenie edytuj

Stacja kolejowa w Mrzezinie znajduje się w zachodniej części miejscowości. Dworzec stoi przy ulicy Kolejowej, niedaleko od skrzyżowania ze Szkolną. Po drugiej stronie torów znajduje się ulica Jana Pawła II, łącząca osiedla Meksyk i Korea.

Historia edytuj

Tło powstania edytuj

W 1870, przy okazji budowy linii kolejowej ze Słupska do Sopotu, kolej dotarła do Redy. Odcinek ten domykał połączenie Gdańsk – Szczecin przez Słupsk i Koszalin. W przeciwieństwie do większości budowanych w tym czasie na Pomorzu linii kolejowych, nie była ona budowana w ramach Królewskiej Kolei Wschodniej, mimo tego później została przez nią przejęta. W latach 80. i 90. XIX wieku sieć kolejowa w Prusach zaczęła się zagęszczać. Po wybudowaniu głównych magistrali zaczęły powstawać linie lokalne, łączące miasta powiatowe[3].

1897–1920 edytuj

W grudniu 1897 rozpoczęto budowę pierwszego odcinka współczesnej linii 213 – z Redy do Pucka[4]. Został on otwarty 15 grudnia 1898[5]. Od razu linia miała dochodzić do Krokowej[4], jednakże budowę rozpoczęto dopiero w 1901[6], a oddano w 1903.

1920–1945 edytuj

W 1918 Polska odzyskała niepodległość. Granice na Pomorzu ustalono dopiero w 1920. Wówczas linia kolejowa z Redy do Pucka znalazła się w Polsce. Stacja w Pucku była najbliżej morza położonym obiektem na sieci PKP, dlatego zbudowano w Pucku tymczasowy port wraz z bocznicą kolejową[5].

1945–1989 edytuj

W 1978 PKP zapowiadały szybkie wycofanie parowozów z ruchu pasażerskiego oraz z ruchu towarowego na liniach o trudnym profilu w Północnej DOKP. W 1978 na terenie całej dyrekcji było 13 sprawnych parowozów, głównie obsługujących manewry. Ostra zima 1978/1979 spowodowała jednak powrót parowozów[7]. W tym samym roku przeprowadzono modernizację linii na odcinku Reda – Władysławowo. Podczas remontu między innymi wymieniono szyny lekkie na szyny S49[8].

Po 1989 edytuj

26 września 1993 ze stacji Puck odjechał ostatni planowy pociąg pasażerski prowadzony trakcją parową[5].

W 1997 stacja została wyremontowana[9].

W 1998 linia została zmodernizowana. Stacje zostały wyposażone w urządzenia SRK sterowane zdalnie z Gdyni, przez co obsługa stacji (oprócz kas biletowych) stała się zbędna[10].

Linie kolejowe edytuj

Stacja leży na linii kolejowej nr 213 łączącej Redę z Helem. Linia jest jednotorowa, normalnotorowa, niezelektryfikowana[10].

Infrastruktura edytuj

Budynek dworca edytuj

 
Peron w Mrzezinie – stan sprzed remontu

Budynek dworca jest trójbryłowy, parterowy. Elewacja jest otynkowana i pomalowana na różowo[11]. W budynku mieści się nieczynna nastawnia Mr, biuro stacji, kasa biletowa, poczekalnia oraz magazynek i lampiarnia[9].

Perony edytuj

Stacja w Mrzezinie posiada jeden peron mający dwie krawędzie. Peron jest niski i niezadaszony. Dostęp do niego jest wyłącznie z poziomu szyn[11].

Pociągi edytuj

 
Pociąg osobowy relacji Hel – Gdynia Gł. w okolicy Mrzezina

Pociągi osobowe edytuj

Linią 213 jeżdżą pociągi osobowe w relacji Gdynia – Hel (i z powrotem) oraz Gdynia – Władysławowo (i z powrotem). W okresie letnim na Hel w niektórych latach był przedłużany pociąg osobowy przyspieszony Tur Gdynia – Chojnice prowadzony przez całą swoją trasę lokomotywą spalinową[12].

Ze względu na duży ruch turystyczny w sezonie letnim oraz zdecydowanie mniejszy poza sezonem, dla linii publikowane były dwie tablice w rozkładzie jazdy. Od 2005 do obsługi połączeń lokalnych pomiędzy Gdynią a Helem zaczęto stosować szynobusy i spalinowe zespoły trakcyjne[13]. Od 2010 są to przypisane do tej linii (oraz do trasy Kościerzyna – Gdynia – Kościerzyna) spalinowe zespoły trakcyjne SA137 i SA138[6].

W sezonie letnim z powodu wzmożonego ruchu przewozy są obsługiwane składami klasycznymi z wagonami piętrowymi. SZT łączy się wówczas w dłuższe składy często z wagonem doczepnym w środku[13].

Pociągi dalekobieżne edytuj

Pociągi dalekobieżne jeżdżą linią kolejową nr 213 tylko w czasie wakacji, ze względu na napływ turystów na Mierzeję Helską. Wówczas na tej trasie jeździ kilkanaście par pociągów zarówno pospiesznych (TLK), jak i ekspresowych. Pociągi te ze względu na brak elektryfikacji są prowadzone lokomotywami spalinowymi. Zmiana lokomotyw następuje podczas postoju na stacji Gdynia Główna[14].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Największe i najmniejsze stacje w Polsce. [w:] utk.gov.pl [on-line]. [dostęp 2019-12-18].
  2. ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska - Dane o stacjach 2022. [dostęp 2023-09-17].
  3. ↑ M. Jerczyński. Królewska Kolej Wschodnia – jak powstała legenda. „Świat Kolei”. 7/2001. s. 18–25. ISSN 1234-5962. 
  4. ↑ a b Marcin Przegiętka. O tym pisano w grudniu... „Świat Kolei”. 12/2007, s. 5. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  5. ↑ a b c Krzysztof Labudda. 110-lecie linii Reda-Puck. „Świat Kolei”. 12/2007, s. 5. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  6. ↑ a b Filip Karoński, Marcin Przegiętka. O tym pisano w maju... „Świat Kolei”. 5/2011, s. 6. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  7. ↑ Paweł Terczyński. Ostatnie parowozy w Północnej DOKP. „Świat Kolei”. 7/2012, s. 14–23. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  8. ↑ Leszek Lewiński. Z Redy do Helu... podgórską koleją. „Świat Kolei”. 4/1999. s. 14–19. ISSN 1234-5962. 
  9. ↑ a b Leszek Lewiński. Stacja Mrzezino. „Świat Kolei”. 3/2002(80), s. 38. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  10. ↑ a b Judyta Kurkowska-Ciechańska, Ariel Ciechański: Koleje. Warszawa: Carta blanca, 2008, s. 30. ISBN 978-83-60887-233.
  11. ↑ a b Jarosław Woźny, Marek Potocki (red.): Mrzezino. kolej.one.pl. [dostęp 2012-08-27]. (pol.).
  12. ↑ Filip Brzeziński. SP32 w Chojnicach. „Świat Kolei”. 6/2010, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  13. ↑ a b Ryszard Stankiewicz. Nowy tabor na trasie Gdynia Gł. – Hel. „Koleje Małe i Duże”. 1/2007, s. 4. Katowice: APLAND. ISSN 1641-117X. 
  14. ↑ Szymin Suliński. Wakacyjne pociągi. „Koleje Małe i Duże”. 2/2006, s. 14–15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
Mrzezino
Linia 213 Reda – Hel
   
Reda Rekowo
odległość: 4,095 km
  
odległość: 2,514 km
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mrzezino_(stacja_kolejowa)&oldid=71478452”