Mykoła Mychajłowycz Amosow, ukr. Микола Михайлович Амосов (ur. 23 listopada?/6 grudnia 1913 we wsi Olchowo k. Czerepowca w guberni nowogrodzkiej, zm. 12 grudnia 2002 w Kijowie) – ukraiński lekarz rosyjskiego pochodzenia, uczony w dziedzinie medycyny, biocybernetyki, członek rzeczywisty Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, dyrektor Instytutu Chirurgii Sercowo-Naczyniowej Akademii Chirurgii (ukr.Iнститут Cерцево-Cудинної Xірургії).

Mykoła Amosow
Ilustracja
Mykoła Amosow
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1913
Olchowo

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 2002
Kijów

Instytut

Chirurgii Sercowo-Naczyniowej Akademii Chirurgii

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonej Gwiazdy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Zajmował się chirurgicznym leczeniem chorób serca i płuc oraz modelowaniem psychicznych funkcji mózgu.

21 grudnia 2007 znalazł się na drugim miejscu, spośród 14 tys. osób, na liście pierwszych dziesięciu „Wielkich Ukraińców”.

Życiorys

edytuj

Mykoła Amosow Mychajłowycz urodził się w rodzinie rolników. Matka była położną i pracowała we wsi położonej niedaleko miasta Czerepowiec. Ojciec poszedł na wojnę w 1914, a po powrocie, w niedługim czasie, porzucił rodzinę. Mykoła Amosow uczył się w szkole podstawowej w Czerepowcu do 18 roku życia, a następnie w mechanicznym technikum w tej samej miejscowości.

Od 1932 pracował w Archangielsku jako naczelnik zmiany pracowników w elektrowni przy tartaku. W 1934 r. rozpoczął naukę w Zaocznym Instytucie Przemysłowym.

W 1935 wstąpił do Archangielskiego Instytutu Medycznego, który zakończył z wyróżnieniem w 1939. Równolegle z medycyną kontynuował naukę w Zaocznym Instytucie. Tematem pracy dyplomowej był projekt wielkiego aeroplanu z turbiną parową. Zaoczny Instytut zakończył w 1940 również z wyróżnieniem.

1940 – do rozpoczęcia wojny Niemiec z ZSRR pracował jako chirurg w szpitalu w Czerepowcu. Następnie pracował w komisji mobilizacyjnej a dalej był głównym chirurgiem w szpitalu polowym. Następnie pracował jako chirurg w Moskwie i Briańsku.

W 1952 osiedlił się w Kijowie na Ukrainie, gdzie mieszkał następnie przez 49 lat. W marcu 1953 obronił doktorat z medycyny na temat „Resekcje płuc przy gruźlicy”. Od 1958 rozpoczął współpracę z Instytutem Cybernetyki w dziedzinie badań fizjologicznych serca

W 1962 został członkiem korespondentem Akademii Nauk Medycznych USRR oraz został odznaczony Nagrodą Lenina i został wybrany jako deputowany do Rady Najwyższej ZSRR. W 1963 wykonał po raz pierwszy w ZSRR protezę zastawki dwudzielnej. W 1969 został członkiem Ukraińskiej Akademii Nauk.

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Biografia. healthy-society.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-19)].
  • Амосов Микола Михайлович w: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2003, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2.