Mysteromyia

wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek

Mysteromyia – wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek, jedyny z rodziny Mysteromyiidae. Obejmuje tylko jeden znany gatunek: Mysteromyia plumosa.

Mysteromyia
Grimaldi, 2016
Okres istnienia: cenoman
100.5/93.9
100.5/93.9
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Infragromada

nowoskrzydłe

Nadrząd

skrytoskrzydłe

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

(bez rangi) Eremoneura
Rodzina

Mysteromyiidae

Rodzaj

Mysteromyia

Typ nomenklatoryczny

Mysteromyia plumosa Grimaldi, 2016

Rodzaj i gatunek typowy zostały opisane w 2016 roku przez Davida Grimaldiego. Opisu dokonano na podstawie inkluzji samicy pochodzącej z wczesnego cenomanu w kredzie, znalezionej na terenie Mjanmy. Takson ten umieszczono w monotypowej rodzinie Mysteromyiidae w obrębie muchówek krótkoczułkich i Eremoneura. Odrzucono możliwość przynależności do muchówek łękorysych i nie znaleziono dowodów wskazujących na przynależność do Empidoidea, stąd zrezygnowano z klasyfikacji owej rodziny do infrarzędu lub nadrodziny[1].

Muchówka ta miała ciało długości 3,48 mm oraz skrzydła długości 2 mm. Głowa jej była szeroka z poszerzonym czołem i częścią twarzową, szersza od tułowia. Oczy złożone były rozstawione na odległość większą niż dwukrotność ich szerokości mierzonej w widoku z przodu. W widoku bocznym zarys oczu był półkulisty. Na głowie brak było większych szczecin, przyoczek, płytki półksiężycowatej, ryjka i głaszczków. Czułki zbudowane były z bardzo krótkich trzonka i nóżki, dużego pierwszego człona biczyka, małego drugiego człona biczyka oraz dużej, pierzastej aristy z kieszonkowatymi nasadami odgałęzień[1].

Tułów był nieco dłuższy niż szerszy, pozbawiony większych szczecin, na spodzie z obszernymi rejonami błoniastymi. Postpronotum miało formę dwóch małych, szeroko rozstawionych płatów. Trzy duże, podługowate guzki zdobiły przednią część skutum. Kształt tarczki był pięciokątny. Skrzydła były jajowate w zarysie, pozbawione pterostigmy, o dobrze wykształconych płatkach skrzydłowych i łuseczkach skrzydłowych. Użyłkowanie skrzydła cechowały: kompletna żyłka subkostalna, mała i kompletna komórka posterokubitalna, silnie zesklerotyzowane i niezlane ze sobą żyłki radialne R1 i R2+3 oraz słabo zaznaczona i wolna żyłka radialna R4+5 oraz słabo zaznaczone i równoległe w przebiegu do poprzedniej żyłka medialna i żyłki kubitalne. Smukłe odnóża odznaczały się barakiem ostróg na goleniach i dobrze rozwiniętymi pazurkami, małymi i smukłymi przylgami oraz szczeciniastymi empodiami na stopach[1].

Odwłok był smukły i dłuższy od reszty ciała, na spodzie całkiem błoniasty i pozbawiony sternitów. Cechy płciowe samicy obejmowały obecność drobnych kolców na krawędzi tylnej dziesiątego segmentu odwłoka oraz jednoczłonowe przysadki odwłokowe[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d David A. Grimaldi. Diverse orthorrhaphan flies (Insecta: Diptera: Brachycera) in amber from the Cretaceous of Myanmar: Brachycera in Cretaceous amber, part VII. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 408, s. 1-131, 2016. American Museum of Natural History.