Nektarnik palestyński

Nektarnik palestyński
	Cinnyris osea
	Bonaparte, 1856
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	nektarniki
Rodzaj	Cinnyris
Gatunek	nektarnik palestyński
Synonimy
	Nectarinia osea (Bonaparte, 1856);
	Nectarinia osea (Bonaparte, 1856);
Podgatunki
	C. o. osea Bonaparte, 1856; C. o. decorsei Oustalet, 1905;
	C. o. osea Bonaparte, 1856; C. o. decorsei Oustalet, 1905;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Nektarnik palestyński^[3] (Cinnyris osea) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników (Nectariniidae). Zamieszkuje Bliski Wschód oraz plamowo środkową Afrykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżniono dwa podgatunki C. osea^[4]^[5]:

C. o. osea Bonaparte, 1856 – południowa Syria do północno-wschodniego Egiptu oraz zachodnia Arabia Saudyjska, Jemen i południowy Oman
C. o. decorsei Oustalet, 1905 – Kamerun do południowego Sudanu i północno-zachodniej Ugandy

Proponowany podgatunek butleri, opisany z Kajo Kaii (Sudan Południowy), uznano za nieodróżnialny od decorsei^[5].

Morfologia

Mały ptak o czarnym, smukłym, spiczastym i zagiętym dziobie. Bardzo krótki ogon. Samiec w okresie godowym cały czarny z widocznym z bliska niebieskoliliowym połyskiem, samica ma szarobrązowy wierzch ciała, szarobiały spód z żółtawym odcieniem.

Podgatunek nominatywny: długość ciała 8–10 cm; masa ciała: samce średnio 7,6 g, samice średnio 6,8 g^[5].

Ekologia i zachowanie

Zamieszkuje zwykle suche sawannowe tereny z akacjami, a także inne miejsca występowania roślin nektarodajnych. Bywa spotykany w ogrodach, sadach i parkach^[5]. Osiadły lub koczujący.

Jego pożywienie stanowią głównie nektar i owady. Zjada również owoce, nasiona i pająki^[5].

Samiec w locie na tle Morza Martwego

Status

IUCN uznaje nektarnika palestyńskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Cinnyris osea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Cinnyris osea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Cheke, R. & Mann, C.: Purple Sunbird (Cinnyris asiaticus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2014). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-07)].

Bibliografia

Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 358. ISBN 978-83-7073-972-0.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Cinnyris osea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Cinnyris osea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).

[hbwa-5] Cheke, R. & Mann, C.: Purple Sunbird (Cinnyris asiaticus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2014). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-07)].

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]