Ninoczka (ang. Ninotchka) – amerykański film komediowy z 1939 roku w reżyserii Ernsta Lubitscha. Obraz należy do gatunku tzw. sophisticated comedy[1].

Ninoczka
Ninotchka
Ilustracja
Gatunek

komedia

Data premiery

6 października 1939

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

110 min

Reżyseria

Ernst Lubitsch

Scenariusz

Melchior Lengyel
Charles Brackett
Billy Wilder
Walter Reisch

Główne role

Greta Garbo
Melvyn Douglas
Ina Claire
Sig Ruman

Muzyka

Werner R. Heymann

Zdjęcia

William H. Daniels

Scenografia

Edwin B. Willis
Cedric Gibbons

Kostiumy

Gilbert M. Adrian

Montaż

Gene Ruggiero

Produkcja

Ernst Lubitsch
Sidney Franklin

Dystrybucja

Metro-Goldwyn-Mayer

Budżet

około 1.365.000 $

Zwiastun filmu (ang.)

O filmie

edytuj

Film jest antystalinowską komedią, wyreżyserowaną przez Ernsta Lubitscha. Główne role zagrali w nim Greta Garbo i Melvyn Douglas. Produkcję reklamowano sloganem, który przeszedł do historii kina: „Greta Garbo się śmieje!”. Była to pierwsza komediowa rola aktorki – Garbo zerwała tu z utrzymywanym przez wiele lat wizerunkiem femme fatale.

Ninoczka okazała się sukcesem zarówno artystycznym, jak i komercyjnym. Film zarobił 2,2 miliona dolarów[2] i zebrał pozytywne recenzje[3]. Jest to jedna z najsłynniejszych kreacji Grety Garbo, a jednocześnie jej ostatni triumf ekranowy (dwa lata po premierze Ninoczki ukazał się ostatni film w jej dorobku, Dwulicowa kobieta). Za rolę Ninoczki Garbo dostała nominację do Oscara. Łącznie film uzyskał cztery nominacje[4].

W 1957 roku powstał remake filmu, musical Jedwabne pończoszki, w którym wystąpili Fred Astaire i Cyd Charisse.

Fabuła

edytuj

Fabuła filmu oparta jest na treści książki Melchiora Lengyela pod tym samym tytułem. Greta Garbo gra tutaj tytułową bohaterkę, Ninoczkę, tajną wysłanniczkę radzieckiego wywiadu. Zostaje ona wysłana z ważną, sekretną misją z Moskwy do Paryża. Ma ona w obowiązku przyspieszyć opóźniającą się sprawę sprzedaży diamentów należących do księżnej Swany (Ina Claire). Współpracuje z trzema innymi członkami rosyjskiego wywiadu (Sig Ruman, Felix Bressart, Alexander Granach). Proszą oni o pomoc Leona, partnera Swany, w którym Ninoczka zakochuje się.

Obsada

edytuj
Źródło Ocena
Allmovie  [5]
Filmcritic.com  [6]
Rotten Tomatoes 100%[7]

Przypisy

edytuj
  1. Łukasz A. Plesnar: Hollywood: pod znakiem Wielkiego Kryzysu. W: Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska: Kino klasyczne. Kraków: Universitas, 2012, s. 103, seria: Historia kina. ISBN 978-83-242-1662-8.
  2. David Robinson: Movie Icons: Greta Garbo. Taschen, 2007, s. 170.
  3. Michael Conway, Dion McGregor, Mark Ricci: The Films of Greta Garbo. Nowy Jork: The Citadel Press, 1968, s. 148.
  4. Ninotchka > Awards. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  5. Richard Gilliam: Ninotchka > Review. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  6. David Bezanson: Ninotchka – Filmcritic.com Movie Review. www.filmcritic.com. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
  7. Ninotchka Movie Reviews, Pictures. /www.rottentomatoes.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj