Ninoczka
Ninoczka (ang. Ninotchka) – amerykański film komediowy z 1939 roku w reżyserii Ernsta Lubitscha. Obraz należy do gatunku tzw. sophisticated comedy[1].
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
6 października 1939 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
110 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy |
Gilbert M. Adrian |
Montaż | |
Produkcja | |
Dystrybucja | |
Budżet |
około 1.365.000 $ |
O filmie edytuj
Film jest antystalinowską komedią, wyreżyserowaną przez Ernsta Lubitscha. Główne role zagrali w nim Greta Garbo i Melvyn Douglas. Produkcję reklamowano sloganem, który przeszedł do historii kina: „Greta Garbo się śmieje!”. Była to pierwsza komediowa rola aktorki – Garbo zerwała tu z utrzymywanym przez wiele lat wizerunkiem femme fatale.
Ninoczka okazała się sukcesem zarówno artystycznym, jak i komercyjnym. Film zarobił 2,2 miliona dolarów[2] i zebrał pozytywne recenzje[3]. Jest to jedna z najsłynniejszych kreacji Grety Garbo, a jednocześnie jej ostatni triumf ekranowy (dwa lata po premierze Ninoczki ukazał się ostatni film w jej dorobku, Dwulicowa kobieta). Za rolę Ninoczki Garbo dostała nominację do Oscara. Łącznie film uzyskał cztery nominacje[4].
W 1957 roku powstał remake filmu, musical Jedwabne pończoszki, w którym wystąpili Fred Astaire i Cyd Charisse.
Fabuła edytuj
Fabuła filmu oparta jest na treści książki Melchiora Lengyela pod tym samym tytułem. Greta Garbo gra tutaj tytułową bohaterkę, Ninoczkę, tajną wysłanniczkę radzieckiego wywiadu. Zostaje ona wysłana z ważną, sekretną misją z Moskwy do Paryża. Ma ona w obowiązku przyspieszyć opóźniającą się sprawę sprzedaży diamentów należących do księżnej Swany (Ina Claire). Współpracuje z trzema innymi członkami rosyjskiego wywiadu (Sig Ruman, Felix Bressart, Alexander Granach). Proszą oni o pomoc Leona, partnera Swany, w którym Ninoczka zakochuje się.
Obsada edytuj
- Greta Garbo – Ninoczka (Nina Ivanovna Jakuszowa)
- Melvyn Douglas – książę Léon d'Algout
- Ina Claire – Grand Duchess Swana
- Sig Ruman – Michael Simonavicz Iranoff
- Felix Bressart – Bujjanoff
- Alexander Granach – Kopalski
- Béla Lugosi – komisarz Razinin
- Rolfe Sedan – kierownik hotelu
- Gregory Gaye – książę Alexis Rakonin
- Edwin Maxwell – Marcier, jubiler
Oceny edytuj
Źródło | Ocena |
---|---|
Allmovie | [5] |
Filmcritic.com | [6] |
Rotten Tomatoes | 100%[7] |
Przypisy edytuj
- ↑ Łukasz A. Plesnar: Hollywood: pod znakiem Wielkiego Kryzysu. W: Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska: Kino klasyczne. Kraków: Universitas, 2012, s. 103, seria: Historia kina. ISBN 978-83-242-1662-8.
- ↑ David Robinson: Movie Icons: Greta Garbo. Taschen, 2007, s. 170.
- ↑ Michael Conway, Dion McGregor, Mark Ricci: The Films of Greta Garbo. Nowy Jork: The Citadel Press, 1968, s. 148.
- ↑ Ninotchka > Awards. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
- ↑ Richard Gilliam: Ninotchka > Review. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
- ↑ David Bezanson: Ninotchka – Filmcritic.com Movie Review. www.filmcritic.com. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
- ↑ Ninotchka Movie Reviews, Pictures. /www.rottentomatoes.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).