Nornik kalabryjski

Nornik kalabryjski
	Microtus brachycercus
	Lehmann, 1961
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	karczowniki
Plemię	Arvicolini
Rodzaj	nornik
Podrodzaj	Terricola
Gatunek	nornik kalabryjski
Synonimy
	Pitymys savii brachycercus Lehmann, 1961; Microtus (Terricola) savii niethammericus Contoli, 2003;
	Pitymys savii brachycercus Lehmann, 1961; Microtus (Terricola) savii niethammericus Contoli, 2003;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Nornik kalabryjski^[5] (Microtus brachycercus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania edytuj

Nornik kalabryjski występuje na południu Półwyspu Apenińskiego, jest znany z Półwyspu Kalabryjskiego, a dane genetyczne wskazują, że występuje także w Abruzji w środkowych Włoszech^[4]^[6].

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1961 roku niemiecki zoolog Ernst von Lehmann nadając mu nazwę Pitymys savii brachycercus^[2]. Holotyp pochodził z Camigliatello Silano, w Kalabrii, we Włoszech^[7].

M. brachycercus należy do podrodzaju Terricoia i grupy gatunkowej savii^[6]. Samce mieszańce M. brachycercus z eksperymentalnych krzyżówek z M. savii są bezpłodne^[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[6].

Etymologia edytuj

Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”^[8].
brachycercus: gr. βραχυς brakhus „krótki”; κερκος kerkos „ogon”^[9].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 87–98 mm, długość ogona 23–27 mm; masa ciała 14–24 g^[10].

Ekologia edytuj

Nornik kalabryjski żyje w wielu różnych środowiskach z wyjątkiem wysokich gór, gęstych lasów i obszarów bardzo piaszczystych, skalistych lub wilgotnych. Występuje w sąsiedztwie człowieka, na pastwiskach, gruntach ornych, w ogrodach i obszarach miejskich^[4].

Populacja edytuj

Przypuszcza się, że – podobnie jak pokrewny nornik apeniński – także nornik kalabryjski jest pospolity i ma długoterminowo stabilną liczebność, a także występuje w obszarach chronionych. Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne, aby potwierdzić jego status jako osobnego gatunku. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje nornika kalabryjskiego za gatunek najmniejszej troski^[4].

Przypisy edytuj

↑ Microtus brachycercus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b E. von Lehmann. Über die Kleinsäuger der La Sila (Kalabrien). „Zoologischer Anzeiger”. 167, s. 223, 1961. (niem.).
↑ L. Contoli. On subspecific taxonomy of Microtus savii (Rodentia, Arvicolidae). „Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy”. New series. 14 (1–2), s. 2003, 109. DOI: 10.4404/hystrix-14.1-2-4320. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d G.G. Amori G.G., Microtus brachycercus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-06] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 364. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Terricola) brachycercus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-06].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).
↑ The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 346. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[itis-1] Microtus brachycercus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Lehmann-2] E. von Lehmann. Über die Kleinsäuger der La Sila (Kalabrien). „Zoologischer Anzeiger”. 167, s. 223, 1961. (niem.).

[Contoli-3] L. Contoli. On subspecific taxonomy of Microtus savii (Rodentia, Arvicolidae). „Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy”. New series. 14 (1–2), s. 2003, 109. DOI: 10.4404/hystrix-14.1-2-4320. (ang.).

[iucn-4] G.G. Amori G.G., Microtus brachycercus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-06] (ang.).

[Cichocki&inni-5] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-6] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 364. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-7] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Terricola) brachycercus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-06].

[Palmer-8] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).

[Jobling-9] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[Pardiñas&inni-10] U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 346. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]