Olga Forsz
Olga Dmitrijewna Forsz ros. О́льга Дми́триевна Форш (ur. 28 maja 1873 w Dagestanie, zm. 17 lipca 1961 w Leningradzie[1]) – rosyjska pisarka, specjalizująca się w powieściach historycznych.
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1961 |
| Zawód, zajęcie |
pisarka |
Życiorys edytuj
Jej ojcem był generał Dimitrij Komarow[1]. Jej matka wywodziła się z Azerbejdżanu. Olga Forsz wcześnie straciła rodziców - najpierw zmarła jej matka, a następnie, w 1881 roku, ojciec[2]. Na jej edukację składał się Instytut Nikołajewski w Moskwie (szkoła dla dziewcząt z rodzin szlacheckich), który ukończyła w 1891 oraz studia z zakresu rysunku i malarstwa, które odbyła w Kijowie i Petersburgu[3]. W 1895 roku wyszła za mąż za Borisa Forsza. W 1904 roku jej mąż zrezygnował z kariery wojskowej, ponieważ nie chciał brać udziału w egzekucjach więźniów politycznych. Para, wraz z dziećmi, przeniosła się na pewien czas na farmę na Ukrainie[2].
Zadebiutowała zbiorem opowiadań w 1907 roku[3][4]. Używała różnych pseudonimów, m.in. B.A. Terek[1]. Poza pisaniem Olga Forsz pracowała jako nauczycielka rysunku w koedukacyjnej szkole w Carskim Siole[2]. Była zwolenniczką socjalizmu, po 1917 roku wraz z mężem wspierała bolszewików. W 1920 roku została wdową - Boris Forsz zmarł na tyfus podczas służby w Armii Czerwonej[2].
W 1924 roku zadebiutowała jako powieściopisarka[1]. Jej pierwsza powieść, Odziani w kamień, poświęcona losom uwięzionego w Twierdzy Pietropawłowskiej rewolucjonisty Michaiła Beidemana, przyniosła jej popularność[4]. W 1926 wydała kolejną powieść - Współcześni. Tym razem bohaterami byli m.in. Nikołaj Gogol i malarz A. Iwanow[1]. Do jej utworów należy także trylogia o Radiszczewie (Jakobiński zaczyn, 1932, Dziedziczka kazańska,1934 i Zgubna książka 1939)[5]. Pisała także o czasach rosyjskiego symbolizmu (Symboliści, oryg. Simwolisty, 1933), o latach 20. XX wieku w Petersburgu (Obłąkany okręt, oryg. Sumasszedszyj korabl, 1931), o dekabrystach (Zwiastuny wolności, oryg. Pierwiency swobody, 1950-53)[1], o trzech pokoleniach rosyjskich architektów (Zamek Michajłowski, oryg. Michajłowskij zamok, 1946)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Wolfgang Kasack, Leksykon literatury Rosyjskiej XX wieku: od pocza̧tku stulecia do roku 1996, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawn., 1996, s. 167, ISBN 978-83-04-04285-8 [dostęp 2016-04-09] (pol.).
- ↑ a b c d Marina Ledkovskai︠a︡-Astman, Charlotte Rosenthal, Mary Fleming Zirin, Dictionary of Russian Women Writers, Greenwood Publishing Group, 1994, s. 183, ISBN 978-0-313-26265-4 [dostęp 2016-04-09] (ang.).
- ↑ a b Zbigniew Barański, Słownik Pisarzy Rosyjskich, Wiedza Powszechna, 1994, s. 121, ISBN 978-83-214-0961-0 [dostęp 2016-04-09] (pol.).
- ↑ a b Andrzej Drawicz, Grażyna Bobilewicz, Historia literatury rosyjskiej 20. wieku, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1997, s. 253, ISBN 978-83-01-12224-9 [dostęp 2016-04-09] (pol.).
- ↑ Tadeusz Klimowicz, Przewodnik po współczesnej literaturze rosyjskiej i jej okolicach, 1917-1996, Tow. Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, 1996, s. 411, ISBN 978-83-7091-026-6 [dostęp 2016-04-09] (pol.).
- ↑ Andrzej Drawicz, Florian Nieuważny, Wiesława Olbrych, Literatura rosyjska, Wiedza Powszechna, 1999, s. 84, ISBN 978-83-214-1122-4 [dostęp 2016-04-09] (pol.).