PWS-35 Ogar

polski samolot szkolno-akrobacyjny

PWS-35 „Ogar” – dwumiejscowy samolot szkolno-akrobacyjny, skonstruowany przez Kazimierza Nowickiego, Mariana Piątka, Michała Rosnowskiego w roku akademickim 1935/36 na Politechnice Lwowskiej.

PWS-35 Ogar
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Podlaska Wytwórnia Samolotów

Konstruktor

Kazimierz Nowicki,
Marian Piątek,
Michał Rosnowski

Typ

samolot szkolno-akrobacyjny

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne, stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

lipiec 1938

Liczba egz.

2 prototypy

Dane techniczne
Napęd

1× 4-cylindrowy silnik rzędowy w układzie odwróconym, PZInż. „Major” 4

Moc

96 kW (130 KM) (startowa)
88 kW (120 KM) (nominalna)

Wymiary
Rozpiętość

8,00 m

Długość

6,80 m

Wysokość

2,50 m

Powierzchnia nośna

17,00

Masa
Własna

610 kg

Użyteczna

250 kg

Startowa

860 kg

Osiągi
Prędkość maks.

200 km/h

Prędkość przelotowa

170 km/h

Prędkość minimalna

80 km/h

Prędkość wznoszenia

3,0 m/s

Pułap

3500 m

Zasięg

550 km

Współczynnik obciążenia konstrukcji

50,59 kg/m²

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

Historia

edytuj

Inżynierowie Kazimierz Nowicki, Marian Piątka, Michał Rosnowski opracowali projekt samolotu akrobacyjnego NPR-1 na Politechnice Lwowskiej w roku akademickim 1935/36. Konstruktorzy zamierzali zbudować samolot we Lwowie, jako konstrukcje amatorską, ale prace nad projektem przeciągały się[1].

Zostały wznowione w lutym 1937 roku, kiedy to PWS zaangażowała konstruktorów samolotu NPR-1. Projekt został zmodyfikowany do wymagań szkolenia wojskowego oraz do technologii stosowanej w PWS. Samolot oznaczono PWS-35 „Ogar”. Nowicki kierował całością prac konstrukcyjnych, Piątek zajął się konstrukcją i częścią obliczeń a Rosnowski dokonywał głównych obliczeń[2]. W drugiej połowie 1937 roku przystąpiono do budowy prototypu, a na początku 1938 roku samolot przeszedł próby statyczne. Prototyp, w stosunku do założeń konstrukcyjnych, przekroczył masę startową o 360 kg[3].

Pierwszy prototyp o znakach SP-BNA oblatał pil. Stanisław Szubka w lecie 1938 roku na lotnisku fabrycznym w Białej Podlaskiej[4]. Próby w locie wykazały, że samolot był niestateczny kierunkowo a lotki miały niską skuteczność. Ponadto Ogar wykazywał nieprawidłowe zachowania w korkociągu. Pod koniec lata 1938 roku gotowy był już drugi prototyp PWS-35 o znakach SP-BNB, który przekazano do prób w ITL w Warszawie. Inż. Michał Rosnowski przygotowywał dokumentację samolotu do produkcji seryjnej w drugiej połowie 1938 roku, ale kłopoty z własnościami pilotażowymi i zwiększonym ciężarem samolotu nieco opóźniły uruchomienie produkcji, która miała być podjęta na jesieni 1939 roku. Po wybuchu II wojny światowej jeden z prototypów został przejęty przez polski lotnictwo i rozbity w katastrofie pod Lubartowem. Drugi uległ zniszczeniu podczas bombardowania lotniska[1].

Konstrukcja

edytuj
 
Silnik PZInż. Walter Major 4 eksponowany w MLP w Krakowie

PWS-35 „Ogar” był dwumiejscowym samolotem szkolno-akrobacyjnym o układzie dwupłata i konstrukcji mieszanej.

Kadłub spawany z rur stalowych, kryty w okolicy silnika blachą, do kabiny sklejką a dalej płótnem. Kabiny załogi otwarte, osłonięte wiatrochronami, wyposażone w komplet przyrządów sterowniczych. płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej, obrysie prostokątnym i profilu ITS-NPR. Płat górny trójdzielny, dolny dwudzielny. Obydwa płaty do pierwszego dźwigara kryte sklejką, dalej płótnem. Komora płatów usztywniona słupkami i naciągami z drutu, płat górny połączony z kadłubem za pomocą piramidki. Lotki tylko na dolnym płacie, z napędem linkowym. Usterzenie o konstrukcji drewnianej, stateczniki kryte sklejką, stery płótnem. Podwozie stałe, trójpunktowe z amortyzowaną płozą ogonową. Golenie główne amortyzowane olejowo-powietrznie, wyposażone w opony niskociśnieniowe firmy Dunlop. Silnik chłodzony powietrzem, czterocylindrowy, rzędowy PZInż Major 4 (w pierwszym prototypie Gipsy Major) o mocy nominalnej 120 KM i mocy startowej 130 KM[2].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj