Pacyficzka zmienna
Pacyficzka zmienna[4] (Pomarea mendozae) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Endemiczny dla wyspy Moho Tani w archipelagu Markizów. Zagrożony wyginięciem.
| Pomarea mendozae[1] | |||
| (Hartlaub, 1854) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pacyficzka zmienna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Taksonomia i zasięg występowania
edytujZ pacyficzki zmiennej wyodrębniono pacyficzkę atolową (P. mira) oraz pacyficzkę samotną (P. nukuhivae)[5]. Obecnie wyróżnia się dwa podgatunki[6]:
Morfologia
edytujU obecnie wymarłego podgatunku nominatywnego dokonane zostały pomiary na 10 samcach i 5 samicach, zamieszczone w 1928 roku w The American Museum Novitates. Długość skrzydła wynosiła 88–95 mm, ogona 70–79 mm, dzioba 17,8 mm, a skoku 28 mm. Dodana została informacja, że pacyficzkę zmienną cechują te same wymiary i proporcje, co u pacyficzki czarnej (P. nigra). Samiec jest całkowicie czarny z szarym dziobem. Samica posiada biały grzbiet, kuper, obrzeżenia lotek drugorzędowych i zgięcie skrzydeł. U podgatunku motanensis wśród 20 zbadanych osobników większe były długość skrzydła (94–103 mm) i dzioba (18–20 mm); upierzenie różniło się nieznacznie jedynie u ptaków młodocianych.
Status i zagrożenia
edytujWedług IUCN gatunek klasyfikowany jest jako zagrożony wyginięciem (EN – endangered). Zasięg jego występowania wynosi 13 km² i ograniczony jest do suchych lasów, porośniętych rośliną Pisonia grandis z rodziny dziwaczkowatych. Zagrożenie dla gatunku stanowi drapieżnictwo ze strony zdziczałych kotów oraz szczurów polinezyjskich (Rattus exulans), a także niszczenie środowiska przez owce; zakazanie polowań na zwierzęta na tej wyspie przyczyniło się do zwiększenia liczby owiec. Do wyginięcia podgatunku nominatywnego, ostatni raz widzianego w 1975 roku, przyczyniło się drapieżnictwo introdukowanego puchacza wirginijskiego (Bubo virginianus), a także majny brunatnej (Acridotheres tristis). Całkowita populacja szacowana jest na 80–125 par[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Pomarea mendozae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Marquesas Monarch (Pomarea mendozae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ Pomarea mendozae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Monarchidae Bonaparte, 1854 - monarki - Monarchs (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-02].
- ↑ Alice Cibois, Jean-Claude Thibualt & Eric Pasquet. Biogeography of Eastern Polynesian Monarchs (Pomarea): an endemic genus close to extinction. „Condor”. 106, s. 837–851, 2004. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Monarchs. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ Marquesan Monarch Pomarea mendozae. BirdLife International, 2013. [dostęp 2013-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
Bibliografia
edytuj- Robert Cushman Murphy & Gregory M. Mathews. Birds Collected During the Whitney South Sea Expedition. „The American Museum Novitates”. 337, 1928. Nowy Jork: American Museum of Natural History.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).