Paragonit
Paragonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
| |||
| |||
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
| Skład chemiczny | glinokrzemian sodu i glinu NaAl2[(OH, F)2/AlSi3O10] | ||
| Twardość w skali Mohsa | 2-2,5 | ||
| Przełam | nierówny | ||
| Łupliwość | doskonała jednokierunkowa | ||
| Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
| Gęstość minerału | 2,76-2,88 g/cm³ | ||
| Właściwości optyczne | |||
| Barwa | bezbarwny, srebrzysty w odcieniach | ||
| Rysa | biała | ||
| Połysk | perłowy | ||
Nazwa pochodzi od gr. paragein = wprowadzać w błąd; przez długi czas był błędnie uważany za odmianę talku.
CharakterystykaEdytuj
WłaściwościEdytuj
Zazwyczaj tworzy niewielkie kryształy o pokroju płytkowym. Występuje w skupieniach łuskowych, blaszkowych, zbitych (cossait). Jest giętki, sprężysty, przezroczysty. Wyglądem przypomina muskowit, czasami talk. Jego identyfikacja wymaga zastosowania metod rentgenowskich lub wykonania szczegółowej analizy chemicznej.
WystępowanieEdytuj
Składnik skał metamorficznych, łupkach mikowych, gnejsie, żyłach kwarcu. Współwystępuje z dystenem, staurolitem, muskowitem, chlorytem, andaluzytem, korundem.
Przykładowe miejsca występowania:
- Na świecie: Szwajcaria, Włochy, Wielka Brytania, USA.
- W Polsce: został stwierdzony w łupkach łyszczykowych w Górach Izerskich.
ZastosowanieEdytuj
- interesuje kolekcjonerów,
- po zmieleniu służy jako posypka do papy,
- jest wypełniaczem środków ochrony roślin.
Zobacz teżEdytuj
BibliografiaEdytuj
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geolog. 1965 r
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993 r.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.