Paragonit

Paragonit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	glinokrzemian sodu i glinu; NaAl2[(OH, F)2/AlSi3O10]
Twardość w skali Mohsa	2-2,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała jednokierunkowa
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,76-2,88 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, srebrzysty w odcieniach
Rysa	biała
Połysk	perłowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paragonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od gr. paragein = wprowadzać w błąd; przez długi czas był błędnie uważany za odmianę talku.

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy niewielkie kryształy o pokroju płytkowym. Występuje w skupieniach łuskowych, blaszkowych, zbitych (cossait). Jest giętki, sprężysty, przezroczysty. Wyglądem przypomina muskowit, czasami talk. Jego identyfikacja wymaga zastosowania metod rentgenowskich lub wykonania szczegółowej analizy chemicznej.

Występowanie

Składnik skał metamorficznych, łupkach mikowych, gnejsie, żyłach kwarcu. Współwystępuje z dystenem, staurolitem, muskowitem, chlorytem, andaluzytem, korundem.

Przykładowe miejsca występowania:

Na świecie: Szwajcaria, Włochy, Wielka Brytania, USA.
W Polsce: został stwierdzony w łupkach łyszczykowych w Górach Izerskich.

Zastosowanie

interesuje kolekcjonerów,
po zmieleniu służy jako posypka do papy,
jest wypełniaczem środków ochrony roślin.

Zobacz też

lepidolit, flogopit, muskowit, serycyt.

Bibliografia

J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geolog. 1965 r
A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993 r.
W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.