Flogopit – pospolity minerał skałotwórczy z gromady krzemianów zaliczany do grupy mik.

Flogopit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

zasadowy glinokrzemian potasu i magnezu (KMg3(OH, F)2AlSi3O10)

Twardość w skali Mohsa

2–2,5

Przełam

nierówny, blaszkowy

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,75–2,97 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

żółta, czerwonobrązowa

Rysa

biała

Połysk

perłowy, metaliczny

Właściwości edytuj

Tworzy pokaźnych rozmiarów kryształy tabliczkowe lub płytkowe podobne do biotytu, jednak od niego jaśniejsze. Jest giętki, sprężysty, przezroczysty. Często zawiera igiełkowe wrostki rutylu. Wykazuje obecność baru, żelaza, manganu, chromu.

Występowanie edytuj

Stanowi składnik różnych skał metamorficznych i magmowych. Często powstaje w wyniku procesów hydrotermalnych i metasomatycznych. Współwystępuje z: kalcytem, dolomitem, diopsydem, antofyllitem, chlorytem. Występuje w utworach pneumatolitycznych, pegmatytach.

Miejsca występowania: Finlandia – Pargas, Szwecja – Aker, Szwajcaria – Campolungo, Włochy – Fassata, Novara, Crevola Kanada – ogromne kryształy z Sydenham w Ontario, Madagaskar, Rosja, Czechy – Hermanov (słynne hermanowskie kule), Rosja – okolice Jeziora Bajkał, Tommot na Płaskowyżu Ałdańskim, Kowdor na Półwyspie Kolskim (największe dotąd znalezione kryształy), Ural (ujednoznacznienie), Brazylia – Minas Gerais.

W Polsce – znany z Dolnego Śląska – okolice Strzelina, Góry Izerskie, Góry Złote, Masyw Śnieżnika.

Zastosowanie edytuj

podobne jak muskowitu:

  • minerał o wybitnych walorach kolekcjonerskich,
  • znajduje zastosowanie w elektronice,
  • doskonały izolator elektryczny,
  • po sproszkowaniu używany jako posypka do papy,
  • używany jako wypełniacz środków ochrony roślin.

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj