Park Narodowy Huascarán
Park Narodowy Huascarán (hiszp. Parque nacional Huascarán) – park narodowy położony w Peru w regionie Ancash (prowincje Huaylas, Yungay, Carhuaz, Huaraz, Recuay, Bolognesi, Pomabamba, Huari, Mariscal, Luzuriaga i Asunción). Został utworzony 1 lipca 1975 roku i zajmuje obszar 3400 km². Od 1977 roku stanowi rezerwat biosfery UNESCO. W1985 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a w 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA[1][2][3][4][5].
 Jezioro Llanganuco | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
region Ancash |
| Data utworzenia |
1 lipca 1975 |
| Powierzchnia |
3400 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie Peru  | |
 9°27′00″S 77°25′48″W/-9,450000 -77,430000
| |
| Strona internetowa | |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
 Puja Raimondiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
VII, VIII |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
| Historia wpisania na listę | |
Opis edytuj
Park znajduje się w Andach na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m. Chroni najwyższe tropikalne pasmo górskie na świecie – Kordylierę Białą[6] z najwyższym szczytem Peru Huascarán (6768 m n.p.m.). W jego granicach znajduje się 16 szczytów powyżej 6000 m n.p.m. oraz około 660 lodowców i 300 jezior pochodzenia lodowcowego. Lodowce zasilają dorzecza rzek Santa, Marañón i Pativilca. W parku występuje mozaika mikroklimatów co powoduje dużą różnorodność roślinności[1][2][3][7][8].
Flora edytuj
W parku odnotowano 779 gatunków flory. Reliktowe lasy tworzą tu rośliny z gatunku Buddleja coriacea i rodzaju Polylepis. Powyżej 4500 m n.p.m. występuje paramo i puna oraz torfowiska (bofedales). W parku rośnie m.in.: zagrożona wyginięciem (EN) puja Raimondiego, gatunek o największym kwiatostanie na świecie[1][2][7].
Fauna edytuj
Na terenie parku występuje ponad 120 gatunków ptaków i 10 gatunków ssaków[1].
Żyjące tu ptaki to zagrożone wyginięciem (EN) czuprynek peruwiański, czywik czarnolicy i świergoszczyk szarosterny, narażone na wyginięcie (VU) kondor wielki, dzierzbotyran białosterny i jemiołusznik, a także m.in.: zbrojówka, kusoń andyjski, rożeniec argentyński, czubokaczka, perkoz białoczuby, łyska wielka, mewa andyjska, koszykarz cynamonowy[1][3][4]. Ssaki występujące w parku to zagrożony wyginięciem (EN) ocelot andyjski, narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy i huemal peruwiański, a także m.in.: ocelot pampasowy, wikunia andyjska, wiskacza peruwiańska, puma płowa, mulak białoogonowy, nibylis andyjski, łasica długoogonowa[1][3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Parque Nacional Huascarán [online], www.gob.pe [dostęp 2023-02-02] (hiszp.).
- ↑ a b c Parque Nacional Huascarán, Área Natural del Perú [online], Portal iPerú, 27 stycznia 2016 [dostęp 2023-02-02] (hiszp.).
- ↑ a b c d UNESCO World Heritage Centre, Huascarán National Park [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2023-02-02] (ang.).
- ↑ a b c Huascarán Biosphere Reserve, Peru [online], UNESCO, 28 listopada 2019 [dostęp 2023-02-02] (ang.).
- ↑ BirdLife Data Zone [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2023-02-02].
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej - Portal Gov.pl [online], Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej [dostęp 2023-02-02] (pol.).
- ↑ a b Huascarán - Servicio Nacional de Áreas Naturales Protegidas por el Estado [online], web.archive.org, 20 lutego 2017 [dostęp 2023-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-20].
- ↑ Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, t. 4 Góry Ameryki, Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2009, ISBN 978-83-61050-09-4.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Praca zbiorowa: Skarby świata : 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 453. ISBN 978-83-01-16333-4.