Park Narodowy Iguaçu

Park Narodowy Iguaçupark narodowy położony w brazylijskim stanie Parana przy granicy z Argentyną, utworzony 10 stycznia 1939. Od południa jego granicę stanowi graniczna rzeka Iguaçu, dalej znajduje się argentyński Park Narodowy Iguazú. Od 1986 figuruje na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Od 2008 uznawany jest przez BirdLife International za ostoję ptaków IBA.

Park Narodowy Iguaçu
Ilustracja
park narodowy
Państwo

 Brazylia

Położenie

Parana

Data utworzenia

10 stycznia 1939[1]

Powierzchnia

1700 km²

Odwiedzający

1 550 607 (2014)[2]

Położenie na mapie Brazylii
Mapa konturowa Brazylii, na dole znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Iguaçu”
Ziemia25°41′S 54°26′W/-25,683333 -54,433333
Strona internetowa

Utworzony 10 stycznia 1939 na podstawie dekretu nr 1035[1]. Powstał jako drugi park w Brazylii[3]. Liczy 1700,86 km² powierzchni[4]. Za obszar chroniony uznano go już w 1916. Po utworzeniu był poszerzany o dodatkowe obszary w 1944 i 1981[1].

Warunki naturalne

edytuj

Park położony jest tuż powyżej miejsca, w którym rzeka Iguaçu wpada do Parany. Iguaçu tworzy południową granicę parku[1]. W jego obrębie znajduje się 19 większych i 275 pomniejszych wodospadów[5].

Obszar parku w większości jest płaski. Podłoże tworzą głównie wulkaniczne bazalty i mezozoiczne osady, gleby częściowo laterytowe.

Charakterystycznym punktem parku są wodospady Iguaçu; w miejscu wodospadu rzeka ma 1200 m szerokości. Ściana skalna, po której spada wodospad, ma kształt półkolisty. Ciągnie się na długości 2700 m, z czego 800 m znajduje się po stronie brazylijskiej.

Klimat subtropikalny, wilgotny. Roczna suma opadów sięga ponad 2000 mm, wilgotność względna 80–90%[1].

Roślinność

edytuj

W niższej części parku występuje subtropikalny las deszczowy obfitujący w paprocie drzewiaste, liany i epifity. W wyżej położonych obszarach występuje wilgotny las z drzewami zrzucającymi liście, araukariami brazylijskimi (Araucaria angustifolia) i palmami[1].

W parku odnotowano ponad 550 gatunków ptaków, 120 ssaków, 635 gatunków motyli, 79 gadów i 55 płazów[3]. Ze ssaków występują tu jaguary (Panthera onca), pumy (Puma concolor)[6], oceloty nadrzewne (Leopardus wiedii), mazamy, tapiry anta (Tapirus terrestris), pekariowce obrożne (Pecari tajacu), pekari białobrode (Tayassu pecari), mrówkojady wielkie (Myrmecophaga tridactyla), sarniaki pampasowe (Ozotoceros bezoarticus), a według danych IUCN z 1997 także i wyjce czarne (Alouatta caraya), kajmany szerokopyskie (Caiman latirostris), kajmany karłowate (Paleosuchus palpebrosus) i żararaki urutu (Bothrops alternatus)[1].

Awifauna

edytuj
 
Samiec organki stalowej, Euphonia chalybea

Od 2008 BirdLife International uznaje park za ostoję ptaków IBA. Wymienia 68 gatunków, których występowanie zaważyło na uznaniu parku za ostoję. Wśród nich jest jeden gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem (2016) – siniaczek paskowany (Claravis geoffroyi) – i 2 zagrożone – grdacz czarnoczelny (Pipile jacutinga) oraz amazonka pąsowa (Amazona vinacea). Gatunków narażonych na wyginięcie jest trzy: dzięcioł hełmiasty (Dryocopus galeatus), dzwonnik nagoszyi (Procnias nudicollis) i szerokodziobek rdzawoskrzydły (Platyrinchus leucoryphus). „Trigger species” uznanych za bliskie zagrożenia BirdLife wymienia 13, wśród nich są krępomrowiec piegowaty (Dysithamnus stictothorax), terkotnik (Clibanornis dendrocolaptoides), organka stalowa (Euphonia chalybea), puszczyk brazylijski (Strix hylophila), dzięcioł złotogardły (Piculus aurulentus) i 3 gatunki z rodzaju Phylloscartes[7].

Turystyka

edytuj
Park Narodowy Iguaçu[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
 
Państwo

  Brazylia

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, X

Numer ref.

355

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1986
na 10. sesji

W 2014 park odwiedziło 1 550 607 turystów i był wówczas 2. w kraju (na 1. miejscu znajdował się Park Narodowy Tijuca z ponad 3,1 mln odwiedzających). W 2013 turystów było 1 518 876, w 2012 – 1 535 382; w każdym z tych lat Park Narodowy Iguaçu był drugim najchętniej odwiedzanym w kraju[2]. Według szacunków z początku pierwszej dekady XXI wieku, kiedy park odwiedzało około 800 tys. ludzi rocznie, PN Iguaçu generował przychód w wysokości ponad 37 mln $. W 2014 Izba Deputowanych zaakceptowała pomysł wybudowania 18 km drogi biegnącej na terenie parku[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Iguaçu National Park. [w:] Nomination to the World Heritage List [on-line]. UNESCO, maj 1985. [dostęp 2016-09-03].
  2. a b Ranking de Visitantes Parques Nacionais 2012–2014. Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade. [dostęp 2016-09-03].
  3. a b Discovering the fauna of the Iguaçu National Park. WWF Brasil, 24 sierpnia 2014. [dostęp 2014-09-03].
  4. Iguaçu National Park. UNESCO. [dostęp 2016-09-03].
  5. a b Aldem Bourscheit: Iguaçu National Park worth over $300 m a year. WWF Brasil, 10 stycznia 2014. [dostęp 2016-09-03].
  6. PARQUE NACIONAL DO IGUAÇU. Instituto Chico Mendes para la Conservación de la Biodiversidad. [dostęp 2016-09-03].
  7. BR205 Parque Nacional do Iguaçu. BirdLife Data Zone. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].