Pasynki (gmina)

dawna gmina wiejska

Pasynki (ros. Пасынковская волость, lit. Pasynkų valsčius) – dawna gmina wiejska istniejąca w dwóch odsłonach: w latach 1861–1934 oraz 1952–1954 na Białostocczyźnie. Siedzibą gminy były Pasynki[2][3].

Pasynki
Пасынковская волость
gmina wiejska
1861–1934 i 1952–1954[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

1861–1915: gub. grodzieńska
1919–1934: białostockie
1952–1954: białostockie

Powiat

1861–1915: bielski
1919–1934: bielski
1952–1954: bielski

Data powstania

1 stycznia 1861;
1 lipca 1952

Data likwidacji

1 października 1934;
29 września 1954

Siedziba

Pasynki

Populacja (1921)
• liczba ludności


5342

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba gromad

24

Liczba miejscowości

34

Położenie na mapie Polski w latach 1951–1975
Mapa konturowa Polski w latach 1951–1975, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pasynki''Пасынковская волость''”
Ziemia52°48′N 23°19′E/52,802222 23,308611

Pierwsza odsłona

edytuj

Imperium Rosyjskie

edytuj

Gmina zbiorowa Pasynki powstała w wyniku reformy struktur administracyjnych państwa rosyjskiego w 1861 roku. Była częścią powiatu bielskiego należącego (od 1843) do guberni grodzieńskiej. W 1890 roku gmina Pasynki obejmowała 34 miejscowości i zamieszkiwało ją 5130 osób[2].

I wojna światowa

edytuj

Podczas I wojny światowej gmina wraz z powiatem bielskim należała do okupowanego przez Niemcy Ober-Ostu (w okręgu Białystok)[4], gdzie znacznie zmieniono granice oraz podział administracyjny powiatu bielskiego. Spośród jego 15 gmin, zachowano 9 i zniesiono 6, ponadto utworzono 10 nowych; zmieniły się też granice gmin. W odniesieniu do gminy Pasynki[5][6][7]:

Podział ten w dużej mierze zachowano, kiedy powiat bielski przeszedł w sierpniu 1919 pod administrację polską[8].

II Rzeczpospolita

edytuj

W okresie międzywojennym gmina Pasynki należała do powiatu bielskiego w nowo utworzonym województwie białostockim[3].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina Pasynki liczyła 39 wsi, kolonii i małych osad. Zamieszkiwały ją 5342 osoby. Większość mieszkańców gminy w liczbie 3802 osób zadeklarowała narodowość białoruską (72% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno: narodowość polską (1518 osób; 28% ogółu mieszkańców) i żydowską (22 osoby). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (5101 osób; 95% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno: wyznanie rzymskokatolickie (208 osób; 4% mieszkańców), wyznanie mojżeszowe (32 osoby) i brak wyznania (1 osoba)[9].

16 października 1933 gminę Pasynki podzielono na 24 gromady: Czyże, Deniski, Hukowicze, Istok, Klejniki, Knorozy, Kotły, Kożyno, Krzywa, Lachy, Leniewo, Łoknica, Miękisze, Ogrodniki, Pasynki, Pilipki, Ploski, Podrzeczany, Saki, Sobótka, Stupniki, Treszczotki, Widowo i Zubowo[10].

Gminę Pasynki zniesiono z dniem 1 października 1934, po czym jej obszar wszedł w skład[11]:

Druga odsłona

edytuj

Gminę reaktywowano 1 lipca 1952, w znacznie mniejszej odsłonie, w powiecie bielskim w województwie białostockim, w związku z kolejną wielką restrukturyzacją administracyjną powiatu. W jej skład weszły[12]:

W dniu powołania gmina składała się zatem z 10 gromad: Krzywa, Łoknica, Miękisze, Ogrodniki, Pasynki, Pilipki, Saki, Sobótka, Treszczotki i Zubowo[13].

1 stycznia 1954 roku do gminy Pasynki przyłączono jeszcze gromadę Kożyno z gminy Klejniki[14], zwiększając tym samym liczbę gromad do 11.

Gminę zniesiono ostatecznie 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[15]:

Osobny artykuł: Pasynki (gromada).
Osobny artykuł: Zubowo (gromada).

Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 w związku z kolejnym reaktywowaniu gmin[16][17].

Przypisy

edytuj
  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego; przed 1919 poza administracją polską.
  2. a b Volosts and communes of 1890. St. Petersburg: Central Statistical Committee of the Ministry of Internal Affairs, 1892. - (Statistics of the Russian Empire).
  3. a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Deutsche Arbeit in den Verwaltungsgebieten Kurland, Litauen und Bialystok-Grodno. Kowno (Verlag der Presseabteilung Ober Ost) 1917.
  5. Befehl- und Verordnungsblatt des Oberbefehlshabers Ost (Dziennik rozkazów i rozporządzeń Głównodowodzącego Wschodu) Nr 1-96
  6. Rocznik statystyki Rzeczypospolitej Polskiej. R. 1, 1920/21
  7. Jemielity W. (2002). Podziały administracyjne powiatów sokólskiego i dąbrowskiego w latach 1919-2000. "Studia Łomżyńskie", 13, 2002, s. 119-146.
  8. Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395
  9. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 34 (25).
  10. Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 49
  11. Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
  12. Dz.U. z 1952 r. nr 16, poz. 97
  13. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  14. Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 192
  15. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  16. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  17. Uchwała Nr XXI/72/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 9 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie białostockim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 2 stycznia 1973, Nr 1, Poz. 1).