Paweł Grzybek
Grzybek Paweł (ur. 15 stycznia 1924 w Brzezie, zm. 14 marca 2007 w Gliwicach) – pułkownik ludowego Wojska Polskiego.
.jpg) (sierpień 1986) | |
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 marca 2007 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1986 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
W okresie 14 października 1942–11 sierpnia 1943 służył w Wehrmachcie, następnie 11 sierpnia 1943–1 września 1943 Armii Czerwonej. W okresie 1 września 1943–8 stycznia 1944 przebywał w obozie pracy NKWD w mieście Gorki (ZSRR), a w okresie 8 stycznia 1944–17 marca 1944 w przejściowym obozie pracy NKWD w Stalinogorsku /obecnie Krasnogorsk/ (ZSRR)[1].
Jako ochotnik 17 marca 1944 został wcielony do Armii Berlinga[1], 7 pułku piechoty i przydzielony do kompanii rusznic przeciwpancernych. Po przeszkoleniu i złożeniu przysięgi wziął udział w walkach na froncie. W październiku 1944 został skierowany do Szkoły Oficerskiej w Mińsku Mazowieckim, którą ukończył w lutym 1945. Został przydzielony do 9 pułku piechoty i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu. Wziął udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego. 17 marca 1945 został ciężko ranny i przebywał na 5-miesięcznym leczeniu w szpitalu w Bydgoszczy.
12 lutego 1946 został skierowany do dalszej służby w Wojskach Ochrony Pogranicza[1]. Otrzymał przydział do 10 Oddziału Ochrony Pogranicza w Rybniku. Objął obowiązki kontrolera na przejściu granicznym w Pliszczu a następnie w latach 1947–1950 jako kontroler GPK w: Głuchołazach, Zebrzydowicach (od 9.01.1949)[1] i Cieszynie (od 10.09.1949)[1]. 1 stycznia 1951 został dowódcą 205 strażnicy WOP w Cieszynie, a 15 lutego 1952 202 strażnicy WOP w Wiśle[1]. W okresie 15 marca 1953–14 grudnia 1954 kpt. Paweł Grzybek wykonywał obowiązki na stanowisku pomocnika szefa sztabu ds. operacyjnych batalionu WOP w Ustroniu[1]. W grudniu 1954 został skierowany na roczny kurs do Rembertowa, a po jego ukończeniu objął obowiązki komendanta Szkoły Podoficerskiej w przy sztabie 4 Brygady WOP w Gliwicach[2]. Po rozformowaniu szkoły w 1967, objął obowiązki kierownika sekcji szkolenia, później zastępcy szefa wydziału operacyjno–szkoleniowego i ponownie, po reorganizacji, kierownika sekcji szkolenia, które wykonywał do czasu zwolnienia ze służby wojskowej 14 sierpnia 1986[1]. W międzyczasie ukończył Wojskowy Kurs Doskonalenia Oficerów w Rembertowie[3].
11 lipca 1970 został zarejestrowany przez Wydział WSW Jednostek Wojskowych MSW Gliwice, jako dysponent tajny współpracownik o pseudonimie „Janek” pod numerem rejestracyjnym 34. Wyeliminowany 29 grudnia 1977, z powodu przyjęcia do PZPR[1].
Zmarł 14 marca 2007 w Gliwicach i został pochowany na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach[4].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski[potrzebny przypis]
- Krzyż Kawalerski[5]
- Złoty „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
i wiele innych.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Paweł Grzybek. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2024-02-24]. (pol.).
- ↑ Gacek 2005 ↓, s. 12.
- ↑ Gacek 2005 ↓, s. 52–53.
- ↑ Cmentarz Lipowy w Gliwicach. gliwice.artlookgallery.com. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
- ↑ Gacek 2005 ↓, s. 53.
Bibliografia edytuj
- Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005, s. 12, 52–53, 87.