Paweł Szałamacha

polski działacz państwowy, prawnik

Paweł Włodzimierz Szałamacha (ur. 24 stycznia 1969 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polski polityk, prawnik, radca prawny i publicysta. W latach 2005–2007 wiceminister skarbu państwa, poseł na Sejm VII kadencji, w latach 2015–2016 minister finansów w rządzie Beaty Szydło, od 2016 członek Zarządu Narodowego Banku Polskiego.

Paweł Szałamacha
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1969
Gorzów Wielkopolski

Minister finansów
Okres

od 16 listopada 2015
do 28 września 2016

Poprzednik

Mateusz Szczurek

Następca

Mateusz Morawiecki[a]

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” Komandor Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (2001–2011)

Życiorys

edytuj

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w College d'Europe w Brugii[1] oraz roczne studia z zarządzania publicznego na John F. Kennedy School of Government Uniwersytetu Harvarda, uzyskując stopień Master in Public Administration (Mid-Career MPA)[2].

W latach 1994–2004 pracował w kancelarii Clifford Chance w Warszawie. Uczestniczył w zespołach doradczych przy transakcjach prywatyzacyjnych. W 1998 uzyskał uprawnienia radcy prawnego w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu, przez kilka lat był ekspertem Centrum im. Adama Smitha. Prowadził też prywatną spółkę prawa handlowego „Horyzont – Technologie Internetowe”. Działał w Unii Polityki Realnej.

Autor publikacji z dziedziny prawa i ekonomii. Publikował m.in. w „MPP”, „Rzeczpospolitej”, „Najwyższym CZASIE!”, „Gazecie Polskiej”. Jest także autorem wydanej w 2009 książki IV Rzeczpospolita – pierwsza odsłona[3]. W 2002 wszedł w skład rady redakcyjnej „Międzynarodowego Przeglądu Politycznego”.

Był współzałożycielem, w latach 2003–2005 członkiem zarządu, zaś od 1 lutego 2008 pełnił funkcję prezesa zarządu Instytutu Sobieskiego (zrezygnował po objęciu w 2011 mandatu poselskiego). Był również ekspertem tej instytucji[4], zajmującej się tworzeniem programów społeczno-gospodarczych dla życia publicznego w Polsce.

Od 6 grudnia 2005 pracował w Ministerstwie Skarbu Państwa[5], najpierw na stanowisku podsekretarza stanu, a od 5 stycznia 2006 do 13 listopada 2007 sekretarza stanu, odpowiadając m.in. za sektor finansowy. W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[6]. W wyborach w 2011 został wybrany na posła VII kadencji Sejmu jako bezpartyjny kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, otrzymując w okręgu pilskim 12 009 głosów[7]. W trakcie kadencji Sejmu przez rok przebywał na urlopie bezpłatnym w związku z podyplomowymi studiami z zakresu zarządzania administracją publiczną w John F. Kennedy School of Government w ramach Harvard University[8]. W 2015 bez powodzenia ubiegał się o poselską reelekcję w okręgu poznańskim.

16 listopada 2015 powołany na ministra finansów w rządzie Beaty Szydło[9]. W maju 2016 zdobył rozgłos medialny po ujawnieniu treści listu wystosowanego do prezesa Trybunału Konstytucyjnego Andrzeja Rzeplińskiego, w którym poprosił go o wstrzymanie się z wypowiedziami dotyczącymi kryzysu wokół TK do dnia przedstawienia przez agencję Moody’s wyników oceny wiarygodności kredytowej Polski[10][11][12].

28 września 2016 odwołany ze stanowiska ministra finansów[13]. W październiku tego samego roku prezydent Andrzej Duda na wniosek prezesa NBP Adama Glapińskiego powołał go na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego[14] (w październiku 2022 mianowany na kolejną kadencję[15]). W sierpniu 2020 został przedstawicielem NBP w Komisji Nadzoru Finansowego[16].

Życie prywatne

edytuj

Jest żonaty z dziennikarką i pisarką Beatą Chomątowską[17].

Odznaczenia

edytuj
  1. Mateusz Morawiecki został ministrem rozwoju i finansów.

Przypisy

edytuj
  1. a b Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 404.
  2. Paweł Szałamacha. premier.gov.pl. [dostęp 2016-03-24].
  3. IV Rzeczpospolita – pierwsza odsłona. Dlaczego się nie udało, co trzeba zrobić. zysk.com.pl. [dostęp 2015-06-04].
  4. Informacje na stronie Instytutu Sobieskiego. [dostęp 2015-06-04].
  5. Filmowa kariera wiceministra skarbu. gazeta.pl, 24 września 2008. [dostęp 2015-06-04].
  6. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  7. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  8. Poseł Paweł Szałamacha na rocznym urlopie w... Harvardzie. gloswielkopolski.pl, 9 września 2014. [dostęp 2015-11-18].
  9. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  10. Andrzej Stankiewicz. Rząd prosi prezesa TK o milczenie. „Rzeczpospolita”, s. 1, 6 maja 2016. 
  11. Dominika Wielowieyska. Minister Szałamacha do prezesa Rzeplińskiego: prezesie, proszę milczeć. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 6 maja 2016. 
  12. Maciej Martewicz, Konrad Krasuski: Zloty Drops as Poland's Bid to Silence Court Dispute Backfires. bloomberg.com, 5 maja 2016. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).
  13. M.P. z 2016 r. poz. 940
  14. Prezydent powołał Pawła Szałamachę na członka zarządu NBP. prezydent.pl, 7 października 2016. [dostęp 2016-10-07].
  15. M.P. z 2022 r. poz. 1190
  16. Skład Komisji. knf.gov.pl. [dostęp 2020-08-28].
  17. Paweł Szałamacha – ideowy zwolennik programu PiS ma być szefem MF. pap.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2015-11-11].
  18. Commendatore dell’Ordine della Stella della solidarietà italiana. quirinale.it, 17 października 2006. [dostęp 2015-06-04]. (wł.).
  19. Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].