Pawieł Bieriestniew
Pawieł Maksimowicz Bieriestniew (ros. Павел Максимович Берестнев, ur. 20 maja?/2 czerwca 1913 we wsi Pokrowka w obwodzie smoleńskim, zm. 20 maja 1981 we Władykaukazie) – radziecki lotnik wojskowy, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1943).
| 12+2 zwycięstw | |
| |
 generał major lotnictwa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1936–1961 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
34 Armia Powietrzna |
| Stanowiska |
dowódca pułku, dowódca dywizji, zastępca dowódcy armii powietrznej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Skończył niepełną szkołę średnią, w 1930 wyjechał do Donbasu, gdzie pracował w kopalni, po powrocie do rodzinnej wsi pracował w kołchozie. Od 1933 mieszkał w Moskwie, gdzie pracował jako dekarz i jednocześnie uczył się w szkole młodzieży robotniczej, w 1936 ukończył rabfak (fakultet robotniczy) Ludowego Komisariatu Komunikacji Drogowej, od 1936 służył w Armii Czerwonej. W 1939 ukończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, a w 1940 kursy doskonalenia nawigatorów Sił Powietrznych w Połtawie, służył w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym, od marca 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako adiutant eskadry, zastępca dowódcy i dowódca eskadry. Walczył na Froncie Krymskim, Północno-Kaukaskim, Południowym i 4 Ukraińskim, brał udział w obronie Krymu i Kaukazu, wyzwoleniu Donbasu i Melitopola, w czerwcu 1942 został zestrzelony, wyskoczył na spadochronie. Po wyleczeniu studiował w Akademii Wojskowo-Powietrznej. W czasie wojny wykonał 185 lotów bojowych, strącił osobiście 12 i w grupie 2 samoloty wroga. Po ukończeniu akademii w 1945 służył w Północnej Grupie Wojsk w Polsce i w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech jako zastępca dowódcy i dowódca pułku, lotnik-inspektor, później był zastępcą dowódcy i dowódcą dywizji w Odeskim Okręgu Wojskowym i Zakaukaskim Okręgu Wojskowym (od 1957 w stopniu generała majora lotnictwa), 1958–1961 był zastępcą dowódcy 34 Armii Powietrznej, we wrześniu 1961 został zwolniony do rezerwy. Mieszkał w Odessie, później we Władykaukazie.
Odznaczenia edytuj
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (24 maja 1943)[1]
- Order Lenina (24 maja 1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie – 1 lutego 1943, 22 kwietnia 1943, 4 czerwca 1955 i 30 grudnia 1956)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (5 kwietnia 1943)
- Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie – 3 października 1942, 21 sierpnia 1953 i 29 kwietnia 1954)
I medale.
Przypisy edytuj
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-Воздушных сил Красной Армии» от 24 мая 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 31 мая (№ 20 (226)). — С. 1