Perłówka jednokwiatowa
Perłówka jednokwiatowa (Melica uniflora) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Azji i Europie na obszarach o klimacie oceanicznym. W Polsce gatunek rzadki.
![]() Perłówka jednokwiatowa w lesie bukowym | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
perłówka jednokwiatowa |
Nazwa systematyczna | |
Melica uniflora Retz |
MorfologiaEdytuj
- Pokrój
- Wieloletnia roślina zielna, tworząca zwarte murawy w lasach bukowych lub grądach o bujnym runie.
- Łodyga
- Cienkie, wiotkie źdźbło o wysokości do 60 cm. Pod ziemią cienkie i długie kłącze, z którego wyrastają rozłogi.
- Liście
- Jasnozielone o długiej równowąskiej blaszce. Pochwa liściowa zrośnięta rurkowo, obejmująca źdźbło, przechodzi potem w blaszkę liściową. W miejscu przejścia znajduje się niewielki błoniasty języczek zakończony ząbkiem.
- Kwiaty
- Drobne kłoski zebrane w szczytową wiechę.
- Owoc
- Ziarniak.
Biologia i ekologiaEdytuj
Rośnie w lasach liściastych, najczęściej bukowych, rzadziej na obrzeżach zarośli, w zbiorowiskach okrajkowych. Jest geofitem i hemikryptofitem. Kwiaty ma wiatropylne. Preferuje podłoża o żyznej próchnicznej glebie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku lasów bukowych (All. Fagion) oraz dla żyznej buczyny niżowej (Galio odorati-Fagetum)[3]. Jest podstawową rośliną żywicielską dla motyla Elachista compsa.
ZmiennośćEdytuj
Tworzy mieszańce z perłówką zwisłą (Melica nutans) i kolorową (Melica picta).
PrzypisyEdytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-23] (ang.).
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
BibliografiaEdytuj
- František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
Identyfikatory zewnętrzne: