Phylacteophaga eucalypti

gatunek błonkówki

Phylacteophaga eucalyptigatunek błonkówki z rodziny Pergidae.

Phylacteophaga eucalypti
Froggatt, 1899
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Infragromada

nowoskrzydłe

Nadrząd

skrytoskrzydłe

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

rośliniarki

Nadrodzina

pilarzowe

Rodzina

Pergidae

Podrodzina

Acordulecerinae

Rodzaj

Phylacteophaga

Gatunek

Phylacteophaga eucalypti

Synonimy
  • Phylacteophaga eucalypti eucalypti Riek, 1955
  • Phylacteophaga eucalypti tasmanica Riek, 1955

Taksonomia

edytuj

Phylacteophaga eucalypti została opisana w 1999 roku przez Waltera Froggatta na podstawie okazów wyhodowanych z eukaliptusa gałkowego. Jako miejsce typowe podano Melbourne. Lektotyp (samica) został wyznaczony przez Z. B. Mayo, Andrew Austina i Marka Adamsa w 1997 roku. W 1955 Edgar Riek wyróżnił dwa podgatunki: P. eucalypti eucalypti Riek, 1955 i P. eucalypti tasmanica Riek, 1955 (miejsce typowe St Helens na Tasmanii, holotypem była samica). Podgatunki te zostały ponownie zsynonimizowane przez Mayo, Austina i Adamsa w 1997 roku[1].

Zasięg występowania

edytuj

Gatunek ten występuje w kontynentalnej Australii (stany Australia Południowa, Nowa Południowa Walia, Terytorium Stołeczne i Wiktoria) oraz na Tasmanii[1].

Biologia i ekologia

edytuj

Odżywianie

edytuj

Larwy minują liście. Roślinami żywicielskimi są przedstawiciele rodziny mirtowatych z rodzajów Corymbia (C. citriodora, C. ficifolia i C. maculata), eukaliptus (E. amygdalina, eukaliptus gronisty, eukaliptus kamaldulski, E.cladocalyx, eukaliptus gałkowy, eukaliptus wielki, E. mannifera, E. nitens, E. racemosa, E. robusta, eukaliptus wierzbowaty, E. sideroxylon i eukaliptus rózgowaty), oraz Lophostemon (L. confertus)[1].

Rozród

edytuj

Samice składają jedno, rzadziej dwa jaja zazwyczaj w pobliżu nerwu głównego liścia. Przepoczwarczenie następuje w minie; dorosła gąsienica buduje przezroczysty kokon, zaś przejście od stadium larwy do stadium poczwarki trwa ok. 3 dni. W przypadku podrażnienia poczwarka wydaje wyraźny odgłos, uderzając w ścianki kokonu końcem odwłoka[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Phylacteophaga w pergidae.snsb-zsm.de. [dostęp 2022-01-22].