Pierre de Ronsard

Pierre de Ronsard (ur. 11 września 1524, zm. 27 grudnia 1585) - poeta francuski, główny przedstawiciel renesansowej poezji francuskiej, przywódca Plejady, nazywany księciem poetów^[1].

W swojej twórczości, doskonałej formalnie, nasyconej erudycyjnymi aluzjami wprowadził do poezji francuskiej formy antyczne (ody, elegie, hymny czy epopeje) oraz włoskie sonety miłosne inspirowane przez Petrarkę. To właśnie dwa zbiory sonetów: Do Marii i Na śmierć Marii ugruntowały jego sławę. Był poetą opiewającym subtelne doznania miłosne i erotyczne. Podobnie jak w wierszach Petrarki, również w jego lirykach dominują uczuciowość i emocjonalizm^[1].

W duchu epikureizmu opisywał piękno kobiet, przyrody, a także wysławiał radość życia i ulotność szczęścia.

W jego poezji można również znaleźć echa ówczesnych wydarzeń politycznych, a także napisał niedokończoną epopeję Francjada (La Franciade, 1572).

Les Amours de Cassandre (Miłość Kasandry) (1550)
Odes (1551-1552)
Le bocage royal (1554)
Les Hymnes (1556)
Poèmes (1560-73)
Discours des misères de ce temps (1560)

PrzypisyEdytuj

↑ ^a ^b Andrzej Z. Makowiecki, Andrzej Markowski, Włodzimierz Paszyński, Tomasz Wroczyński, Pamiętajcie o ogrodach... Część 1, str. 236, WSiP, Warszawa 2002

Zobacz teżEdytuj

literatura francuska

[PoO-1] Andrzej Z. Makowiecki, Andrzej Markowski, Włodzimierz Paszyński, Tomasz Wroczyński, Pamiętajcie o ogrodach... Część 1, str. 236, WSiP, Warszawa 2002

[1]