Pilatus PC-7

	Pilatus PC-7
	Pilatus PC-7
	; Pilatus PC-7 w 1983
	Dane podstawowe
Państwo	Szwajcaria
Producent	Pilatus Aircraft
Typ	samolot szkolno-treningowy
Załoga	1-2
	Historia
Data oblotu	12 kwietnia 1966 (prototyp); 18 sierpnia 1978(seryjny)
Lata produkcji	od 1979
Egzemplarze	618+
	Dane techniczne
Napęd	silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PT6A-25A
Moc	550 KM (410 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	10,40 m
Długość	9,78 m
Wysokość	3,21 m
Powierzchnia nośna	16,60 m²
	Masa
Własna	1330 kg
Startowa	2700 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	412 km/h
Prędkość minimalna	119 km/h
Pułap praktyczny	10 060 m
Zasięg	2630 km
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Angola, Austria, Boliwia, Botswana, Brunei, Czad, Chile, Francja, Gwatemala, Holandia, Indie, Iran, Irak, Malezja, Meksyk, Mjanma, Nigeria, Południowa Afryka, Surinam, Szwajcaria, Urugwaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pilatus PC-7 Turbo Trainer – jednosilnikowy lekki samolot szkolno-treningowy produkowany przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Pilatus Aircraft. Wykorzystywany na całym świecie jako samolot szkolenia wstępnego, od wejścia do produkcji w 1979 Pilatus sprzedał ponad 500 tych maszyn, a wylatały one ponad milion godzin. Obecnie produkowana jest wersja PC-7 Mk II z kokpitem i kadłubem zbliżonym do Pilatus PC-9, napędzana silnikiem PT6A-25C o mocy 700 KM. Część z maszyn została przystosowana do podwieszania pod skrzydłami uzbrojenia, jako samoloty wsparcia były wykorzystywane bojowo przez Irak, Meksyk i Czad. Szczególnie złą sławę zyskały podczas wojny iracko-irańskiej, kiedy wyglądające niegroźnie irackie PC-7 zaatakowały bronią chemiczną Irańczyków oblegających port Al-Faw, niedaleko miasta Basra, zabijając nawet 8000 ludzi^[1].