Podkasańcowate

rodzaj nietoperzy
(Przekierowano z Podkasaniec)

Podkasańcowate[8] (Miniopteridae) – monotypowa rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).

Podkasańcowate
Miniopteridae
Dobson, 1875[1]
Ilustracja
Niezidentyfikowani przedstawiciele rodziny w swych legowiskach
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Vespertilionoidea

Rodzina

podkasańcowate

Typ nomenklatoryczny

Vespertilio ursinii Bonaparte, 1837 (= Vespertilio schreibersii Kuhl, 1817)

Synonimy

Rodziny:

Rodzaju:

Rodzaje i gatunki

Miniopterus Bonaparte, 1837[7] – podkasaniec
47 gatunków (w tym 6 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji oraz Australii i Oceanii[9][10][11].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 33,5–75 mm, długość ogona 34–66 mm, długość ucha 7,2–17 mm, długość tylnej stopy 5–13 mm, długość przedramienia 33,3–54 mm; masa ciała 2,9–22 g[10].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1837 roku francuski zoolog Karol Lucjan Bonaparte w publikacji swojego autorstwa dotyczącej fauny Włoch[7]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) podkasańca zwyczajnego (M. schreibersii).

Etymologia edytuj

Miniopterus (Minyopterus, Miniopteris, Minneopterus): gr. μινυς minus, μινυoς minuos ‘mały’; -πτερος -pteros ‘-skrzydły’, od πτερον pteron ‘skrzydło’[12][13].

Podział systematyczny edytuj

Miniopteridae w niektórych ujęciach były traktowane w randze podrodziny w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae)[14], lecz opublikowane w 2013 roku wyniki badań naukowych wykazały znaczne zróżnicowane gatunków z rodzaju Miniopterus od mroczkowatych pod względem morfologii, embriologii, immunologii, a także genetyki. Autorzy wskazali na konieczność utworzenia dla tej grupy odrębnej, siostrzanej w stosunku do Vespertilionidae rodziny Miniopteridae, z jednym rodzajem podkasaniec (Miniopterus)[15][16]. Do rodziny należy jeden rodzaj podkasaniec (Miniopterus) wraz z występującymi współcześnie gatunkami[17][13][9][18][19][8]:

Opisano również gatunki wymarłe:

Uwagi edytuj

  1. Pisownia oryginalna.
  2. a b Typ nomenklatoryczny: Miniopterus Bonaparte, 1837.
  3. a b c Niepoprawna późniejsza pisownia Miniopterus Bonaparte, 1837.

Przypisy edytuj

  1. a b G.E. Dobson. Conspectus of the suborders, families, and genera of Chiroptera arranged according to their natural affinities. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 16, s. 349, 1875. (ang.). 
  2. G.S. Miller. The families and genera of bats. „Bulletin”. 57, s. 227, 1907. (ang.). 
  3. P. Mein & Y. Tupinier. Formule dentaire et position systématique du Minioptère (Mammalia, Chiroptera). „Mammalia”. 41 (2), s. 209, 1977. DOI: 10.1515/mamm.1977.41.2.207. (fr.). 
  4. Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 235. (łac.).
  5. R.F. Tomes. A monograph of the genus Miniopteris. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 26 (2), s. 115, 1858. (ang.). 
  6. E. Lampe. Catalog der säugetier der sammlung des naturhistorischen Museums zu Wiesbaden. „Jahrbuch der Nassauischen Verein für Naturkunde in Wiesbaden”. 53, s. 12, 1900. (niem.). 
  7. a b Ch.L. Bonaparte: Iconografia della fauna italica: per le quattro classi degli animali vertebrati. T. 1. Roma: Tip. Salviucci, 1832-1841, s. (20). (wł.).
  8. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 132–133. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  9. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 208–212. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  10. a b C. Ibáñez & J. Juste: Family Miniopteridae (Long-fingered Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 693–709. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  11. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Miniopterus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-21]. (ang.).
  12. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 426, 1904. (ang.). 
  13. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 525–528. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  14. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Miniopterinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-21]. (ang.).
  15. C.M. Miller-Butterworth, W.J. Murphy, S.J. O'Brien, D.S. Jacobs, M.S. Springer & E.C. Teeling. A family matter: conclusive resolution of the taxonomic position of the long-fingered bats, Miniopterus. „Molecular Biology and Evolution”. 24, s. 1553-1561, 2007. (ang.). 
  16. J. Decher. Mammals of Africa. „Mammalian Biology - Zeitschrift für Säugetierkunde”. 78 (5), s. 393–395, 2013. Elsevier. DOI: 10.1016/j.mambio.2013.05.001. ISSN 1616-5047. (ang.). 
  17. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).
  18. A. Monadjem, J.T. Shapiro, L.R. Richards, H. Karabulut, W. Crawley, I.B. Nielsen, A. Hansen, K. Bohmann & T. Mourier. Systematics of West African Miniopterus with the description of a new species. „Acta Chiropterologica”. 21 (2), s. 245, 2020. DOI: 10.3161/15081109ACC2019.21.2.001. (ang.). 
  19. A. Monadjem, J. Guyton, P. Naskrecki, L.R. Richards, A.S. Kropff & D.L. Dalton. Cryptic diversity in the genus Miniopterus with the description of a new species from southern Africa. „Acta Chiropterologica”. 22 (1), s. 7, 2020. DOI: 10.3161/15081109ACC2020.22.1.001. (ang.). 
  20. B.W. Wołoszyn. Pliocene and Pleistocene bats of Poland. „Acta Palaeontologica Polonica”. 32 (3–4), s. 266, 1987. (ang.). 
  21. H. Zapfe. Die Fauna der miozänen Spaltenfüllung von Neudorf an der March (ČSR). Chiroptera. „Sitzungsberichte der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (mathematisch-naturwissenschaftliche Klasse)”. 159, s. 60, 1950. (niem.). 
  22. G.F. Gunnell, T.P. Eiting & D. Geraads. New late Pliocene bats (Chiroptera) from Ahl al Oughlam, Morocco. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie”. 260 (1), s. 63, 2011. DOI: 10.1127/0077-7749/2011/0128. (ang.). 
  23. R. Ziegler. Bats (Chiroptera, Mammalia) from Middle Miocene karstic fissure fillings of Petersbuch near Eichstätt, southern Franconian Alb (Bavaria). „Geobios”. 36 (4), s. 484, 2003. DOI: 10.1016/S0016-6995(03)00043-3. (ang.). 
  24. B.W. Wołoszyn. A new species of long-winged bat Miniopterus tao sp. n. (Mammalia: Chiroptera) from locality 1 at Choukoutien, China. „Acta Universitatis Carolinae”. 1986 (2), s. 205–211, 1986. (ang.). 
  25. P. Mein & L. Ginsburg. Sur l’âge relatif des différents dépôts karstiques miocènes de La Grive-Saint-Alban (Isère). „Cahiers scientifiques, Muséum d'Histoire naturelle de Lyon”. 2, s. 23, 2002. (fr.).