Pokrzewka aksamitna

	Pokrzewka aksamitna
	Pokrzewka aksamitna
	Curruca melanocephala
	(J. F. Gmelin, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	pokrzewki
Rodzaj	Curruca
Gatunek	pokrzewka aksamitna
	Synonimy
	Motacilla melanocephala J. F. Gmelin, 1789; Sylvia melanocephala (J. F. Gmelin, 1789);
	Podgatunki
	C. m. melanocephala (J. F. Gmelin, 1789); C. m. leucogastra (Ledru, 1810); C. m. valverdei J. Cabot & Urdiales, 2005; C. m. pasiphae Stresemann & Schiebel, 1925; C. m. momus (Hemprich & Ehrenberg, 1833); C. m. norrisae Nicoll, 1917;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pokrzewka aksamitna^[3] (Curruca melanocephala) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny pokrzewek (Sylviidae). Występuje w krajach śródziemnomorskich, w północnej Afryce i w części Azji. Do Polski zalatuje wyjątkowo – trzecie stwierdzenie pochodzi z 22 maja 2016 r., kiedy to widziano ją w Krynicy Morskiej^[4].

Spis treści

Wyróżniono kilka podgatunków C. melanocephala^[5]^[6]^[3]:

pokrzewka aksamitna (Curruca melanocephala melanocephala) – południowa Europa do zachodniej Turcji, północno-zachodnia Afryka.
Curruca melanocephala leucogastra – Wyspy Kanaryjskie.
Curruca melanocephala valverdei – południowe Maroko i Sahara Zachodnia.
Curruca melanocephala pasiphae – Kreta, Karpatos i Rodos.
pokrzewka lewantyjska (Curruca melanocephala momus) – północno-wschodni Egipt do skrajnie południowo-środkowej Turcji.
Curruca melanocephala norrisae – podgatunek wymarły około 1939 roku, Fajum (północno-środkowy Egipt).

Cechy gatunku: Samiec: pióra w większości szare, białe gardło, czarna głowa i czerwona obrączka oczna. Samica: pióra w większości szarobrązowe, szara głowa i również czerwona obrączka oczna. Młode są podobne do samicy.

Jaja pokrzewki aksamitnej

Jaja: Zwykle dwa lęgi w roku. Składa 3-5 jaj, żółtobiałych lub z czerwonobrązowymi plamami.

Wysiadywanie: Od złożenia ostatniego jaja trwa 13-14 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po 11-12 dniach.

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[7].

↑ Sylvia melanocephala, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2016-03-18]
↑ BirdLife International 2012, Sylvia melanocephala [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2016-03-18] (ang.).
↑ ^a ^b P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Sylviidae Leach, 1820 - pokrzewkowate - Sylvia warblers, parrotbills and allies (wersja: 2015-09-13). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-03-18].
↑ Tomasz Krzyśków. „Ptaki Polski”. 42 (2/2016), s. 4. Agencja Wydawniczo-Fotograficzna "Aves" (pol.).
↑ F. Gill, D. Donsker: Sylviid babblers, parrotbills & white-eyes (ang.). IOC World Bird List: Version 6.1. [dostęp 2016-03-18].
↑ Sardinian Warbler (Sylvia melanocephala) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-10-27].
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237