Przestrzeń Jamesa

przykład przestrzeni Banacha

Przestrzeń Jamesa – pierwszy przykład przestrzeni Banacha, która jest izomorficzna ze swoją drugą przestrzenią sprzężoną, ale nie jest refleksywna.

Konstrukcja

edytuj

Niech   będzie przestrzenią liniową wszystkich ciągów liczb rzeczywistych   dla których

  1.  
  2.  

Funkcjonał   zdefiniowany wyżej jest normą w   Przestrzeń   wraz z tą normą jest przestrzenią Banacha, nazywaną przestrzenią Jamesa.

Konstrukcję przestrzeni Jamesa można uogólnić na dowolne wykładniki   zastępując warunek 2. powyżej warunkiem wraz z normą

 

Przestrzeń taką oznacza się symbolem   i nazywa p-tą przestrzenią Jamesa. Zdefiniowana wcześniej przestrzeń Jamesa jest przy tych oznaczeniach przestrzenią   Przypadek   zwykle wyklucza się, gdyż przestrzeń   jest izomorficzna z przestrzenią 1.

Podstawowe własności

edytuj

Poniżej  

  • Przestrzeń   jest ośrodkowa, rodzina ciągów   które na  -tym miejscu mają wartość 1, a poza tym wszystkie inne wyrazy są równe zeru, jest jej bazą Schaudera. Przestrzeń Jamesa nie ma bezwarunkowej bazy Schaudera.
  • Przestrzeń   jest quasi-refleksywna rzędu 1, tzn. wymiar   jest równy 1.
  • Suma prosta   nie jest izomorficzna z  
  • Przestrzeń Jamesa ma słabą własność Banacha-Saksa[1].

Przypisy

edytuj
  1. S. Prus, On infinite dimensional uniform smoothness of Banach spaces. Commentationes Mathematicae Universitatis Carolinae, vol. 40 (1999), issue 1, s. 97–105.

Bibliografia

edytuj
  • H. Fetter, B.G. de Buen, The James Forest, London Math. Soc. Lecture Note Series 236. (1997), Cambridge University Press, Cambridge.