Przymierze Narodu Polskiego

Przymierze Narodu Polskiego (PNP) – polska prawicowa partia polityczna o charakterze narodowo-katolickim, istniejąca w latach 2009–2013.

Przymierze Narodu Polskiego
Skrót

PNP

Lider

Ryszard Kozłowski

Data założenia

styczeń 2009

Data rozwiązania

22 października 2013

Adres siedziby

ul. Ząbkowska 38A,
00-735 Warszawa

Ideologia polityczna

narodowa demokracja, narodowy katolicyzm, eurosceptycyzm

Poglądy gospodarcze

solidaryzm

Strona internetowa

Historia edytuj

2009 edytuj

Przymierze Narodu Polskiego zostało zarejestrowane przez Sąd Okręgowy w Warszawie decyzją z 14 kwietnia 2009. Założycielami partii byli profesor Ryszard Kozłowski, Aleksander Nowak i Zbigniew Gubalski[1]. Lider ugrupowania Ryszard Kozłowski 7 czerwca tego samego roku wziął udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Kandydując w okręgu obejmującym województwo kujawsko-pomorskie z listy Libertas, otrzymał 1408 głosów[2].

2010 edytuj

2 maja 2010 w Krakowie odbył się kongres PNP, na którym wystąpili m.in. Anna Raźny, Mieczysław Ryba, Witold Tomczak, Sylwester Chruszcz, Janusz Dobrosz, Zygmunt Wrzodak, Elżbieta Barys, Jan Łopuszański, Stanisław Papież, Rafał Wiechecki, Piotr Krutul, Urszula Krupa, Gertruda Szumska[3], Ludwik Wasiak, Bohdan Poręba[4] i Kazimierz Świtoń.

W pierwszej turze wyborów prezydenckich partia nie poparła żadnego kandydata, a w drugiej turze udzieliła poparcia Jarosławowi Kaczyńskiemu z PiS[5].

W wyborach samorządowych ugrupowanie wystawiło listy do sejmików w województwach podkarpackim (otrzymało tam 0,97% głosów) i kujawsko-pomorskim (0,86% głosów). Wyniki partii dały jej 0,10% w skali kraju (26. wynik spośród wszystkich komitetów)[6]. PNP w województwach kujawsko-pomorskim, mazowieckim i podkarpackim wystawiło także listy do kilku rad gmin i powiatów oraz 3 kandydatów na burmistrzów (którzy zajęli ostatnie miejsca)[7].

2011 edytuj

22 maja 2011 PNP weszło w skład Grupy Roboczej Ugrupowań Patriotycznych i Narodowych „Ojcowizna”, powołanej w celu wspólnego startu w wyborach parlamentarnych kilku ugrupowań prawicowych. W skład grupy weszły również Stronnictwo Ludowe „Ojcowizna”, Liga Polskich Rodzin, Przymierze Ludowo-Narodowe, Stronnictwo Narodowe im. Dmowskiego Romana oraz kilka stowarzyszeń[8]. Ostatecznie do wspólnego startu w wyborach (ani do startu kandydatów PNP) nie doszło.

2013 edytuj

Przymierze Narodu Polskiego nie złożyło sprawozdania finansowego do Państwowej Komisji Wyborczej za 2012 rok[9]. 22 października Sąd Okręgowy w Warszawie wyrejestrował partię[10].

Program edytuj

Przymierze Narodu Polskiego było przeciwne liberalnej polityce gospodarczej. Opowiadało się za maksymalnym wykorzystaniem polskich zasobów naturalnych (m.in. energii geotermalnej, krystalicznej siarki oraz – w celu produkcji gazu syntezowego i wodoruwęgla kamiennego), a także polskiego potencjału naukowego, kadrowego i produkcyjnego. Optowało również m.in. za powołaniem Agencji Promocji Polskich Produktów Rolnych, ograniczeniem importu produktów spożywczych do Polski, interwencjonizmem państwowym na rynku rolnym i żywieniowym, stosowaniem energii z zasobów odnawialnych, wypowiedzeniem lub renegocjacją umów międzynarodowych, państwową opieką zdrowotną i materialną dla biednych i bezdomnych, dużymi zmianami w systemie podatkowym, wymiarze sprawiedliwości, armii, szkolnictwie i nauce oraz modelem rodziny opartym na nauczaniu Kościoła katolickiego[11].

Przypisy edytuj