Magharat al-Kafza
Magharat al-Kafza, Qafzeh (arab. مغارة القفزة, Maghārat al-Qafzah; hebr. מערת הקפיצה, Me‘arat ha-Kefica) – jaskinia znajdująca się w zboczu góry Har Kidumim w Izraelu, na południowy wschód od Nazaretu. Paleolityczne stanowisko archeologiczne.
 Jedna z czaszek znalezionych w jaskini Kafza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 32°40′50″N 35°17′45″E/32,680500 35,295722
| |
Magharat al-Kafza jest dużą grotą krasową, powstałą wskutek wymycia skał[1]. Pierwsze badania jaskini przeprowadzili w latach 30. XX wieku pracownik francuskiego konsulatu w Jerozolimie René Neuville oraz żydowski prehistoryk Mosze Stekelis. Kolejne prace na stanowisku zostały przeprowadzone na przełomie lat 60. i 70. pod kierownictwem Bernarda Vandermeerscha[1].
Wewnątrz jaskini odkryto związane z kulturą mustierską warstwy środkowopaleolityczne (L-F) oraz warstwy górnopaleolityczne (E-C), reprezentujące kulturę ahmaryjską[2]. Poziomy górnopaleolityczne zawierały szczątki ówczesnej fauny (tur, jeleń, daniel, nosorożec) oraz grupę pochówków wczesnych reprezentantów gatunku Homo sapiens (6 szkieletów osobników dorosłych i 8 dziecięcych). Szczątki ludzkie datowane są metodą termoluminescencyjną na ok. 100-90 tys. lat p.n.e. Część z nich pokryta była ochrą, a na piersi jednego z dzieci złożono także poroże daniela[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Encyclopedia of Human Evolution and Prehistory. edited by Eric Delson, Ian Tattersall, John A. Van Couvering, Alison S. Brooks. New York: Routledge, 2000, s. 683.
- ↑ a b Encyklopedia historyczna świata. T. I. Prehistoria. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 504. ISBN 83-85909-48-6.