Rafał Szałajko

polski aktor

Rafał Szałajko (ur. 15 maja 1974 w Sanoku) – polski aktor teatralny i filmowy.

Rafał Szałajko
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1974
Sanok

Zawód

aktor

Współmałżonek

Katarzyna Niedźwiedź-Szałajko

Lata aktywności

od 1995

Zespół artystyczny
Teatr Kamienica

Życiorys edytuj

Urodził się i wychował w Sanoku[1], gdzie w 1993 ukończył I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej[2]. W 1998 ukończył studia na Wydziale Aktorskim wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej[3].

Występował we wrocławskim Teatrze Polskim w Operze za trzy grosze (1996) Bertolta Brechta w reż. Macieja Englerta jako Konstabl oraz Historii PRL według Mrożka (1998) Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Jarockiego jako chórzysta, Lechu i Zomowiec. W 1998 otrzymał nagrodę prezesa ZASP-u na XVI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę diabła Lucjusza w widowisku Igraszki z diabłem Jana Drdy i jako Benvolio w przedstawieniu Romeo, Julia i inni.... Grał w spektaklu K2 Oświadczyny (1997) Antoniego Czechowa w reż. Krzysztofa Kulińskiego, a także Wrocławskiego Teatru Współczesnego: Kosmos (1999) Witolda Gombrowicza w reż. Pawła Miśkiewicza jako Lulo i Pietruszka Igora Strawinskiego w reż. Marcina Jarnuszkiewicza jako bogaty kupiec i bębniarz. W swoim dorobku ma współpracę z krakowskim Teatrem STU i scenami warszawskimi: Teatrem Kamienica i Teatrem Capitol[3].

Życie prywatne edytuj

Żonaty z dziennikarką, Katarzyną Niedźwiedź-Szałajko[4]. Mają czterech synów i dwie córki[5].

Filmografia edytuj

Filmy edytuj

Seriale TV edytuj

Przypisy edytuj

  1. Personalidade: Rafał Szałajko (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2017-11-20]. (port.).
  2. Absolwenci I Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku. 1losanok.pl. [dostęp 2017-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-07)]. (pol.).
  3. a b Rafał Szałajko. Teatr Kamienica. [dostęp 2017-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-07)]. (pol.).
  4. Małgorzata Bilska (2018-09-06): Rafał Szałajko: Przyjęliśmy krzyż i za niego podziękowaliśmy. Aleteia. [dostęp 2017-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-07)]. (pol.).
  5. Radość codzienności. „Gość Niedzielny”. [dostęp 2017-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-02)]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj