Wikipedia

Rajdowe Mistrzostwa Świata 1994

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1994 były 22 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 10 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1994 został francuski kierowca Didier Auriol startujący samochodem Toyota Celica Turbo 4WD, wyprzedził on Carlosa Sainza i Juhe Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Toyota przed Subaru i Fordem.

Sezon 1994
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

10

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Didier Auriol

Konstruktorzy

Toyota

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Kalendarz

edytuj

W sezonie 1994 kalendarz mistrzostw świata składał się z dziesięciu rajdów, było to o trzy mniej niż w rok wcześniej, wynikało to z wprowadzonego systemu rotacji rajdów związanego z radykalnym sposobem na obniżenie kosztów mistrzostw świata. Rajdy Szwecji, Australii i Hiszpanii trafiły do kalendarza 2-litrowego Pucharu Świata FIA w roku 1994[1].

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
1 22–27 stycznia   62. Rajd Monte Carlo   François Delecour Wyniki
2 1-4 marca   28. Rajd Portugalii   Juha Kankkunen Wyniki
3 31 marca-3 kwietnia   42. Rajd Safari   Ian Duncan Wyniki
4 5–7 maja   38. Rajd Francji   Didier Auriol Wyniki
5 29–31 maja   41. Rajd Grecji   Carlos Sainz Wyniki
6 30 czerwca–2 lipca   14. Rajd Argentyny   Didier Auriol Wyniki
7 29–31 lipca   24. Rajd Nowej Zelandii   Colin McRae Wyniki
8 26–28 sierpnia   44. Rajd Finlandii   Tommi Mäkinen Wyniki
9 9–12 października   36. Rajd San Remo   Didier Auriol Wyniki
10 20–23 listopada   50. Rajd Wielkiej Brytanii   Colin McRae Wyniki

Zespoły i kierowcy

edytuj
Zespół Producent Samochód Opony Kierowca Rundy
  Toyota Castrol Team Toyota Celica Turbo 4WD
Celica GT-Four ST205 		M   Juha Kankkunen wszystkie
  Didier Auriol wszystkie
  Andrea Aghini 2, 4, 9
  Ian Duncan 3
  Yoshio Fujimoto 3, 5, 7, 10
  Marcus Grönholm 8
  Tomas Jansson 8
  Gilberto Pianezzola 9
  Piero Longhi 9
  555 Subaru World Rally Team Subaru Impreza 555 P   Carlos Sainz 1–2, 4–10
  Colin McRae 1–2, 4–10
  Peter Bourne 7
  Richard Burns 7, 10
  Ford Motor Co Ford Escort RS Cosworth M   Miki Biasion 1–2, 4–7, 9–10
  François Delecour 1–2, 8–10
  Bruno Thiry 1–2, 4, 6, 8–10
  Alex Fiorio 2
  Gianfranco Cunico 4
  Malcolm Wilson 5, 10
  Ari Vatanen 5–8, 10
  Raimund Baumschlager 5, 8
  Tommi Mäkinen 8
  Stig Blomqvist 10
  Mitsubishi Ralliart Europe Mitsubishi Lancer Evo I
Lancer Evo II 		M   Armin Schwarz 1, 5, 7, 9
  Kenneth Eriksson 1, 5, 7
  Kenjiro Shinozuka 3
  Tommi Mäkinen 9
  Société Diac Renault Clio Williams M   Jean Ragnotti 1, 4
  Alain Oreille 1, 4
  Serge Jordan 1, 4
  Philippe Bugalski 4
  Claude Balesi 4
  Škoda Motorsport Škoda Favorit 136L M   Pavel Sibera 1–2, 5, 8–10
  Vladimír Berger 1
  Emil Triner 2, 5, 8–10
  Subaru Rally Team Japan Subaru Impreza WRX P   Patrick Njiru 3
  Richard Burns 3
  Jolly Club Ford Escort RS Cosworth P   Gianfranco Cunico 9
  Malcolm Wilson 9

Wyniki

edytuj

Klasyfikacja kierowców

edytuj

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1994 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 1º 2º 3º 4º 5º 6º 7º 8º 9º 10º
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów[2].

Klasyfikacja zespołowa

edytuj

W sezonie 1994 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 1º 2º 3º 4º 5º 6º 7º 8º 9º 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja 1º 2º 3º 4º 5º 6º 7º 8º
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych osiem najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Wszystkie rundy liczyły się do końcowej klasyfikacji. Aby zespół zdobył tytuł mistrza świata musiał wziąć udział w co najmniej dziewięciu rajdach[2]. Zespół Mitsubishi nie był sklasyfikowany (NK) bo brał udział tylko w czterech rajdach.

Miejsce Zespół MCO
  		PRT
  		KEN
  		FRA
  		GRE
  		ARG
  		NZL
  		FIN
  		ITA
  		GBR
  		Punkty
1   Toyota 2 1 1 1 (3) 1 2 2 1 (2) 151
2   Subaru 3 (4) (4) 2 1 2 1 3 2 1 140
3   Ford 1 3 5 5 3 NU 1 3 3 116
NK   Mitsubishi 5 2 3 NU 41
Miejsce Zespół MCO
  		PRT
  		KEN
  		FRA
  		GRE
  		ARG
  		NZL
  		FIN
  		ITA
  		GBR
  		Punkty

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)

edytuj

Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę osiem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].

Msc. Kierowca  Punkty 
1   Jesús Puras 50
2   Isolde Holderied 42
3   Jorge Recalde 27
4   Pierre-Manuel Jenot 13
  Patrick Njiru 13
  Carlos Menem Jr 13
  Ed Ordynski 13
  Jarmo Kytölehto 13
  Jonny Milner 13

Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata[3]

edytuj
Msc. Producent Punkty
1   Skoda 43
2   Nissan 40
3   Renault 33
4   Opel/Vauxhall 32
5   Peugeot 18
6   Ford 10
7   Volkswagen 10
8   Hyundai 10
9   Citroen 8
10   SEAT 7

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Home > Seasons > Season 1994. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07]. (ang.).
  2. ↑ a b Home > Seasons > Season 1994 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07]. (ang.).
  3. ↑ [https://archive.ph/Rsw0 1994 FIA 2-Litre World Cup for Manufacturers Final classification]. www.rallybase.nl. [dostęp 2021-01-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rajdowe_Mistrzostwa_Świata_1994&oldid=72184396”