Rezerwat przyrody Duszniczki
Rezerwat przyrody Duszniczki – leśny rezerwat przyrody położony w gminie Duszniki w powiecie szamotulskim, w województwie wielkopolskim[1][2], 3 km na wschód od wsi Duszniki[3].
 Rezerwat zimą | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Data utworzenia |
1958 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
0,77 ha |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego  | |
Położenie na mapie gminy Duszniki  | |
 52°26′51,0″N 16°26′43,5″E/52,447500 16,445417
| |
Rezerwat utworzono w 1958 roku, obejmuje obszar jedynie 0,77 ha lasu dębowo-grabowego ze stanowiskami modrzewia polskiego (Larix polonica)[1][2]. W latach 70. XX wieku było ich 15 i liczyły 120 lat, osiągając 32 m wysokości[3]. „Duszniczki” są częścią większego kompleksu leśnego.
W pobliżu znajdują się rezerwaty: Brzęki przy Starej Gajówce, Bytyńskie Brzęki i Huby Grzebieniskie[1]. Do wszystkich można dotrzeć z zielonego szlaku pieszego Bytyń – Duszniki[1]. W sąsiedztwie wyznaczono też ścieżkę dydaktyczną od pobliskiej leśniczówki.
Podstawa prawna
edytuj- Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 15.07.1958 r., Monitor Polski z 1958 r, Nr 62, Poz. 353
- Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dn. 4.10.2001 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dn. 31.12.1998 r.
- Zarządzenie Nr 6/10 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2010 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Duszniczki”; zmienione przez: Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie sprostowania błędów (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego Nr 147, poz. 2827)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Jan Maj, Alicja Dziewulska: Mapa topograficzna Polski N-33-129/130: Poznań (z treścią turystyczną). Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-150-X.
- ↑ a b c Rezerwat przyrody Duszniczki. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-01-21].
- ↑ a b Romuald Krygier: Ziemia szamotulska. Wyd. 1. Wydawnictwo Poznańskie, 1972, s. 60.