Rezerwat przyrody Jeziora Siegniewskie
Rezerwat przyrody „Jeziora Siegniewskie” – faunistyczny rezerwat przyrody, o powierzchni 23,08 ha, położony w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Mieszkowice[1][2], 6 km na północny wschód od Gozdowic, 6,5 km na południe-południowy zachód od Morynia oraz 7 km na zachód-północny zachód od Mieszkowic. Wchodzi w skład Cedyńskiego Parku Krajobrazowego[3][4].
rezerwat faunistyczny | |
Typ | |
---|---|
Podtyp | |
Państwo | |
Województwo | |
Położenie | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1988 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
23,08 ha |
Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Mieszkowice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego | |
52°47′58″N 14°23′21″E/52,799444 14,389167 |
Rezerwat obejmuje obszar lasu o powierzchni 10,40 ha oraz dwa śródleśne jeziora o powierzchni 8,7 ha i 3,98 ha (według stanu na 2003 rok)[5].
Został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 17 listopada 1988 r. w celu „zachowania w naturalnym stanie ostoi ptactwa wodnego i śpiewającego oraz zbiorowisk roślinności wodnej, szuwarowej i leśnej”[6]. Z biegiem lat poziom wody w jeziorach znacznie spadł, wskutek czego liczebność gniazdującego tu ptactwa również znacząco spadła oraz nastąpił zanik pierwotnej roślinności wodno-szuwarowej[7]. Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2011 r. zmodyfikowano cel ochrony na „zachowanie w naturalnym stanie ornitofauny związanej ze zbiorowiskami roślinności szuwarowej i leśnej”[2].
Wśród bytujących tu 90 prawnie chronionych gatunków zwierząt oraz 6 gatunków figurujących w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt są: bielik, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, wydra[3].
Występujące rośliny zielne to m.in.: kłoć wiechowata, wąkrota zwyczajna, widłak jałowcowaty. Najciekawsze gatunki awifauny lęgowej: żuraw, czernica, perkoz rdzawoszyi, perkoz dwuczuby, perkozek, bąk, błotniak stawowy. Najciekawsze gatunki awifauny przelotnej i lęgowej: bocian czarny, czyżyk, czapla siwa, rudzik, sikora bogatka, sikora modra, bocian czarny. Duża czystość wód jezior sprzyja występowaniu raków i wielu gatunków ryb, jak lin, leszcz, płoć, karaś, szczupak i okoń[8].
Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Mieszkowice[7]. Nadzór sprawuje Regionalny Konserwator Przyrody w Szczecinie[1][2]. Na mocy obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2007 roku (z późniejszymi zmianami), obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[1][3].
Turystyka
edytujPo wschodniej stronie rezerwatu prowadzi znakowany niebieski turystyczny Szlak Wzgórz Morenowych (o długości 55,2 km: Mieszkowice – rezerwat przyrody „Jeziora Siegniewskie” – Moryń – Dolsko – Mętno – „Głazy Bliźniaki” – Piasek – rezerwat przyrody Bielinek – Lubiechów Dolny).
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka edukacyjna w formie pętli, której początek i koniec znajdują się na parkingu leśnym „Siegniew” wyposażonym w miejsce na ognisko[4][9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Rezerwat przyrody Jeziora Siegniewskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ a b c d e Zarządzenie Nr 11/2011 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Jeziora Siegniewskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 128, poz. 2332 [on-line]. 2011-11-09. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ a b c Rozporządzenie Nr 78/2007 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Jeziora Siegniewskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 116, poz. 2039 [on-line]. 2007-11-26. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ a b Cedyński Park Krajobrazowy. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ Beata Woźniak: Mieszkowice. Wyd. I. Wołczkowo: Oficyna IN PLUS, 2003, s. 9. ISBN 83-910827-9-2.
- ↑ Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 17 listopada 1988 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. Monitor Polski Nr 32, poz. 292.
- ↑ a b Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Mieszkowice – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-06-12].
- ↑ Beata Woźniak: Mieszkowice. Wyd. I. Wołczkowo: Oficyna IN PLUS, 2003, s. 10-12. ISBN 83-910827-9-2.
- ↑ Obiekty edukacyjne. Nadleśnictwo Mieszkowice – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-06-12].