Roman Leś

oficer Wojska Polskiego

Roman Józef Leś (ur. 10 kwietnia 1924 w Cyrance, zm. 5 stycznia 1988 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego, członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, doktor nauk ekonomicznych. Poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Roman Leś
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1924
Cyranka

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1988
Warszawa

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 5 stycznia 1988

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Krzyż Bitwy pod Lenino Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w walkach o Berlin” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 Medal „Za umacnianie braterstwa broni”
Spotkanie kierownictwa MON ze wszystkimi generałami, oficerami i żołnierzami WP wpisanymi do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich od czasu jej ustanowienia z okazji 40-lecia Zwycięstwa, Sala Zwycięstwa Muzeum Wojska Polskiego, 9 maja 1985. Od lewej: kontradmirał Aleksy Parol, gen. broni Józef Użycki, gen. bryg. Marian Pasternak, gen. broni Józef Baryła, gen. bryg. Henryk Kondas, gen. bryg. Władysław Jura, gen. dyw. Wiesław Wojciechowski, NN, gen. dyw. pil. Roman Paszkowski, gen. armii Florian Siwicki, płk Henryk Gradzik, płk Roman Leś, płk Tadeusz Bieniasz, NN, gen. broni Mieczysław Obiedziński, płk Stefan Rutkowski, płk prof. Stanisław Barański i inni
Roman Leś jako poseł na Sejm PRL IX kadencji

Życiorys edytuj

Syn Jana i Anieli. Pod koniec kwietnia 1943 wstąpił do formowanej 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[1]. Uczestniczył w bitwie pod Lenino. Przeszedł cały szlak bojowy aż do Berlina. We wrześniu 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, wraz z którą w grudniu 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był wieloletnim oficerem aparatu partyjno-politycznego i kwatermistrzowskiego WP. W grudniu 1956 uzyskał stopień pułkownika. W 1962 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Był pracownikiem naukowym w Katedrze Ekonomiki Wojskowej w Wojskowej Akademii Politycznej.

Twórca i wieloletni prezes Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. Był członkiem Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju. W latach 1981–1983 wchodził w skład Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego.

W 1985 został posłem na Sejm PRL IX kadencji z okręgu Warszawa-Praga Południe. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Skarg i Wniosków. Zmarł w trakcie kadencji.

Został pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera C4-1-4)[2].

Życie prywatne edytuj

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Leokadią z domu Sienkiewicz (1925–2009)[2].

Odznaczenia edytuj

W 1985 wpisany do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich.

Przypisy edytuj

  1. Informacje w BIP IPN.
  2. a b Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  3. M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 57.
  4. 40-lecie ludowego Wojska Polskiego. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 11 października 1983. 
  5. Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu: monografia historyczna, 2005, s. 267.
  6. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247.
  7. Żołnierz Wolności”, 16 grudnia 1982, s. 1.
  8. Radzieckie odznaczenia dla generałów i oficerów WP, „Trybuna Robotnicza”, nr 243, 11 października 1984, s. 5.

Bibliografia edytuj