Sławomir Czarlewski

polski działacz opozycyjny i dyplomata

Sławomir Józef Czarlewski (ur. 7 maja 1955 w Gdańsku) – polski działacz opozycyjny i dyplomata, konsul generalny w Lyonie (1991–1996), ambasador RP w Królestwie Belgii (2007–2012).

Sławomir Czarlewski
Ilustracja
Jan Minkiewicz i Sławomir Czarlewski
19 grudnia 1981, Amsterdam
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1955
Gdańsk

Konsul Generalny RP w Lyonie
Okres

od 1991
do 1996

Następca

Roman Jankowiak

Ambasador RP w Belgii
Okres

od 16 kwietnia 2007
do 15 lutego 2012

Poprzednik

Iwo Byczewski

Następca

Artur Harazim

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Życiorys

edytuj

Pochodzi z rodziny zamieszkałej w przedwojennym Gdańsku (dziadek i wuj byli obrońcami Poczty Polskiej). Po ukończeniu w 1974 liceum ogólnokształcącego w rodzinnym mieście podjął studia prawnicze. W 1978 został działaczem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, był też współpracownikiem Studenckiego Komitetu Solidarności. Za działalność antykomunistyczną został skreślony z listy studentów Uniwersytetu Gdańskiego. W 1979 przystąpił do Ruchu Młodej Polski. W 1980 ukończył studia. Bezpośrednio po nich zaczął pracę w gdańskim oddziale wojewódzkim Państwowej Inspekcji Handlowej. Na początku lat 80. działacz NSZZ „Solidarność” (m.in. kierownik działu ds. współpracy z rządem w Biurze Komisji Krajowej). Po wyjeździe do Francji w 1982 kształcił się na studiach podyplomowych z dziedziny historii najnowszej w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Od 1982 do 1984 zasiadał w kierownictwie Biura Zagranicznego „Solidarności” w Brukseli, był również wiceprzewodniczącym Komitetu Koordynacyjnego we Francji. W drugiej połowie lat 80. związany z Polską Misją Katolicką we Francji, był redaktorem pisma „Głos Katolicki”.

W 1991 objął funkcję konsula generalnego RP w Lyonie (do 1996). Od 1997 do 2002 sprawował urząd ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Paryżu. Po powrocie do kraju przez krótki okres stał na czele projektu „Spotkań Europejskich” Stowarzyszenia Francja–Polska dla Europy, a później był członkiem zarządu oraz dyrektorem ds. międzynarodowych spółki „Dories”. Od 2005 do 2007 pracował dla Biblioteki Polskiej w Paryżu (jako organizator sponsoringu). W latach 2006–2007 był również pełnomocnikiem prezydenta Gdańska ds. Europejskiego Centrum Solidarności[1]. W czerwcu 2007 rozpoczął misję ambasadora RP w Belgii, odwołany ze stanowiska z dniem 15 lutego 2012[2]. Od tego czasu działa w biznesie[3]. Poparł Władysława Kosiniaka-Kamysza w wyborach prezydenckich w 2020[4].

27 września 2009 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6]. W 2022 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[7].

Żonaty, ma syna.

Przypisy

edytuj
  1. Magdalena Szałachowska, Wolność na eksport musi być ładnie zapakowana, naszemiasto.pl, 28 października 2018
  2. M.P. z 2012 r. poz. 264
  3. Sławomir Czarlewski w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. [dostęp 2020-06-21].
  4. Post na profilu Władysława Kosiniaka-Kamysza. twitter.com, 20 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-21].
  5. M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 291
  6. Ordery z okazji Jubileuszu 30-lecia powołania Ruchu Młodej Polski [online], prezydent.pl, 27 września 2009 [dostęp 2020-06-21] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-30].
  7. M.P. z 2022 r. poz. 562

Bibliografia

edytuj