Sahın-i Derya
Sahın-i Derya – nieukończona turecka kanonierka torpedowa z końca XIX wieku. Okręt został zwodowany 16 sierpnia 1892 roku w stoczni Tersane-i Amire w Stambule, lecz w 1896 roku budowa jednostki została wstrzymana. Kadłub okrętu został złomowany w 1909 roku.
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1889 |
| Wodowanie |
16 sierpnia 1892 |
Zamówiony dla  Imperium Osmańskie
| |
| Los okrętu |
złomowany w 1909 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 443 tony |
| Długość |
60,96 metra między pionami |
| Szerokość |
7,01 metra |
| Zanurzenie |
2,44 metra |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o łącznej mocy 3500 KM 4 kotły lokomotywowe, 2 śruby | |
| Prędkość |
22 węzły |
| Uzbrojenie | |
| planowane: 1 działo kal. 105 mm 6 dział kal. 47 mm (6 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
planowane: 4 × 356 mm |
| Załoga |
planowana: 83 |
Projekt i budowa edytuj
Okręt został zamówiony w maju 1888 roku w krajowej stoczni Tersane-i Amire w Stambule[1]. Stępkę jednostki położono w 1889 roku, a zwodowany został 16 sierpnia 1892 roku[1][2]. Nazwa okrętu symbolizowała morskiego sokoła[3]. W 1895 roku na kanonierce zainstalowano maszyny parowe oraz kotły[1].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
Okręt był kanonierką torpedową z kadłubem wykonanym ze stali[1][4]. Długość między pionami wynosiła 60,96 metra, szerokość 7,01 metra i zanurzenie 2,44 metra[1][4]. Wyporność normalna wynosiła 443 tony[1][4]. Napęd jednostki stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania Tersane-i Amire o łącznej mocy 3500 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe (także produkcji macierzystej stoczni)[1][a]. Prędkość maksymalna napędzanego dwoma śrubami okrętu miała wynosić 22 węzły[4][5]. Okręt miał zabierać zapas 100 ton węgla[1][4].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki według pierwotnego projektu z 1889 roku miało się składać z umieszczonego na dziobie pojedynczego działa kalibru 105 mm Kruppa oraz sześciu pojedynczych dział kalibru 47 mm Hotchkissa – po dwa na dziobie, śródokręciu i rufie[1][4]. Broń torpedową miały stanowić cztery obracalne wyrzutnie kalibru 356 mm, umieszczone na śródokręciu[1][4].
Załoga okrętu miała się składać z 8 oficerów oraz 75 podoficerów i marynarzy[1].
Losy jednostki edytuj
Budowa „Sahın-i Derya” została wstrzymana w 1896 roku, w związku z czym nie wszedł on nigdy w skład marynarki wojennej Imperium Osmańskiego[1]. W 1909 roku z okrętu zdemontowano urządzenia napędowe, a w tym samym roku jego kadłub został rozebrany i złomowany[1][b].
Uwagi edytuj
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 i Brassey 1896 ↓, s. 308 podają, że moc maszyn wynosiła 3000 KM.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390 podaje, że kadłub okrętu został złomowany w 1910 roku.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Bernd Langensiepen, Ahmet Güleryüz: The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-659-0.
- The Naval Annual, 1896. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1896. (ang.).