Salmson 3

francuski samolot myśliwski

Salmson 3francuski jednomiejscowy samolot myśliwski w układzie dwupłatu z końcowego okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Société des Moteurs Salmson w Boulogne-Billancourt. Wyprodukowana w jednym egzemplarzu maszyna nie trafiła do produkcji seryjnej, przegrywając rywalizację z myśliwcem SPAD S.XIII.

Salmson 3
Prototyp francuskiego samolotu myśliwskiego Salmson 3
Prototyp myśliwca Salmson 3
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Société des Moteurs Salmson

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji drewnianej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

2 maja 1918

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 x Salmson 9Zm

Moc

191 kW (260 KM)

Wymiary
Rozpiętość

9,85 m

Długość

6,4 m

Wysokość

2,48 m

Powierzchnia nośna

23,94

Masa
Własna

697 kg

Startowa

1027 kg

Osiągi
Prędkość maks.

215 km/h

Prędkość wznoszenia

5 min 26 s na 2000 m

Pułap

7000 m

Zasięg

350 km

Współczynnik obciążenia konstrukcji

8

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km kal. 7,7 mm
Użytkownicy
Francja

Historia

edytuj
 
Prototyp myśliwca Salmson 3

Jesienią 1917 roku w wytwórni Société des Moteurs Salmson w Boulogne-Billancourt zaprojektowano jednomiejscowy samolot myśliwski napędzany chłodzonym cieczą silnikiem gwiazdowym Salmson 9Za o mocy 169 kW (230 KM), zastosowanym uprzednio w udanym dwumiejscowym samolocie rozpoznawczym Salmson 2[1]. Dwupłatowy samolot miał konstrukcję głównie drewnianą, ze szkieletem kadłuba składającym się z czterech stalowych podłużnic i rur stalowych w części ogonowej, krytym płótnem, o jednakowej rozpiętości skrzydeł, ze sterami o dużej powierzchni[2][3]. Instalacja paliwowa i olejowa była identyczna, jak zastosowana w Salmsonie 2[2][3].

Prototyp samolotu Salmson 3 został oblatany 2 maja 1918 roku na lotnisku w Vélizy-Villacoublay przez pilota doświadczalnego o nazwisku Barbot[2][3]. W swoim raporcie z przebiegu prób w locie opisał widoczność z kabiny jako słabą we wszystkich kierunkach, ze względu na niskie osadzenie fotela pilota i umieszczenie kokpitu między skrzydłami; samolot miał dobrą stabilność w locie, dużą prędkość wznoszenia i dobrą zwrotność, jednak wymagał od pilota przykładania dużych sił na stery, przez co lot był męczący[2][3]. Inną niedogodnością był brak dostępu w locie do karabinów maszynowych, więc w raporcie zawarta była sugestia cofnięcia ich o 15 cm[2][3][a]. W późniejszym czasie prototyp Salmsona 3 został wyposażony w ulepszony silnik Salmson 9Zm o mocy 191 kW (260 KM), jednak nie spowodowało to znaczącej poprawy osiągów[2][3]. Salmson 3 stanął do rywalizacji w ogłoszonym w 1918 roku przez Aéronautique Militaire konkursie na jednomiejscowy myśliwiec klasy C1 wraz ze SPADem S.XIII, który mimo minimalnie mniejszej prędkości maksymalnej w locie poziomym miał znacznie lepszą prędkość wznoszenia[2][3]. W rezultacie samolot nie został skierowany do produkcji seryjnej, pozostając na etapie prototypu[1].

Opis konstrukcji i dane techniczne

edytuj

Salmson 3 był jednosilnikowym, jednomiejscowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji przeważnie drewnianej[2][3]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 9,85 metra, zaś powierzchnia nośna 23,94 [1][2]. Długość samolotu wynosiła 6,4 metra, a jego wysokość 2,48 metra[1][2]. Masa własna wynosiła 697 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1027 kg[1][2]. Współczynnik obciążenia niszczącego miał wartość 8[2][3].

Napęd stanowił chłodzony cieczą 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Salmson 9Zm o mocy 191 kW (260 KM), napędzający śmigło ciągnące Ratmanoff CUH[1][2]. Prędkość maksymalna na wysokości 2000 metrów wynosiła 215 km/h (207 km/h na wysokości 4000 metrów, 202 km/h na wysokości 5000 metrów i 190 km/h na wysokości 6000 metrów)[2][3]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 2 minut 44 sekund, 2000 metrów w czasie 5 minut 26 sekund, 4000 metrów w 13 minut 29 sekund, 5000 metrów w 21 minut, zaś na osiągnięcie 6000 metrów samolot potrzebował 34 minut 6 sekund[2][3]. Pułap maksymalny wynosił 7000 metrów, zaś zasięg 350 km[2][3].

Uzbrojenie składało się z dwóch zsynchronizowanych stałych karabinów maszynowych Vickers kalibru 7,7 mm[1][2].

  1. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 518 podaje, że raport z oblotu został przedstawiony 1 grudnia 1917 roku.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Green i Swanborough 1995 ↓, s. 518.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Davilla i Soltan 1997 ↓, s. 446.
  3. a b c d e f g h i j k l Owers, Guttman i Davilla 2001 ↓, s. 101.

Bibliografia

edytuj
  • James J. Davilla, Arthur M. Soltan: French Aircraft of the First World War. Stratford, Connecticut: Flying Machines Press, 1997. ISBN 0-9637110-4-0. (ang.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
  • Colin A. Owers, Jon S. Guttman, James J. Davilla: Salmson Aircraft of World War I. T. 3. Boulder, Colorado: Flying Machine Press, 2001, seria: Great War Aircraft in Profile. ISBN 1-891268-16-3.

Linki zewnętrzne

edytuj