Scylaren
Scylaren (ang. scillaren) – lek nasercowy otrzymywany z cebuli morskiej, zawierającej glikozydy o silnym działaniu pobudzającym pracę mięśnia sercowego (inotropowo dodatnim), z których najważniejszym jest scylaren. Poza bezpośrednim wpływem na akcję serca scylaren oddziałuje podobnie również na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz macicy, a także moczopędnie na pracę nerek. Scylaren stosowany jest przy ostrej niewydolności układu krążenia. Często zastępuje się nim leki otrzymywane z naparstnicy – jest delikatniejszy w działaniu, które następuje znacznie szybciej po podaniu, choć jest krótkotrwałe. Scyalren nie jest kumulowany w organizmie.
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C36H52O13 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
692,79 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem |
222156 (scylaren A) | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Bibliografia edytuj
- Wielka Encyklopedia Świata. Oxford Educational Ltd, 2005, s. 128. ISBN 83-7325-703-9.
