Scymnus doriae
Scymnus doriae – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od Europy Zachodniej po Syberię i w Mongolię. Bytuje na trawach i roślinach zielnych.
| Scymnus doriae | |||
| Capra, 1924 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Scymnus (Scymnus) | ||
| Gatunek |
Scymnus (Scymnus) doriae | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia edytuj
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1924 roku przez Felice Caprę[1][2].
Morfologia edytuj
Chrząszcz o podługowato-owalnym ciele długości od 2 do 3 mm, około 1,6 raza dłuższym niż szerokim. Głowa u samca jest jasna. Przedplecze jest ciemne z żółtoczerwonymi brzegami przednim i bocznymi. Pokrywy mają ciemne tło, a na nim po dwie jasne plamki, rzadziej po jednej plamce, która to nie jest umiejscowiona w tyle pokryw. Odnóża środkowej i tylnej pary mają zakrzywione golenie[3]. Przedpiersie ma na wyrostku międzybiodrowym dwa żeberka[4]. Na pierwszym z widocznych sternitów odwłoka (pierwszym wentrycie) występują niepełne linie udowe, niedochodzące zewnętrznymi końcami do jego krawędzi przedniej[3][4]. U samca piąty z widocznych sternitów odwłoka ma silnie wykrojoną krawędź wierzchołkową. Genitalia samca mają wodziciel prącia wąski, nieposzerzony u podstawy, trzykrotnie dłuższy niż szeroki oraz 1,4 raza dłuższy niż paramery. Wierzchołek wodziciela jest wyprostowany, niezakrzywiony ku dołowi[3].
Ekologia i występowanie edytuj
Owad stenotopowy. Zasiedla górskie stepy i ciepłe, nasłonecznione łąki. Bytuje na trawach i pokrzywach. Zarówno larwy jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia)[5].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Francji, Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Czarnogóry[2], Ukrainy oraz europejskiej części Rosji. Poza tym występuje na Kaukazie, w Kazachstanie, na Syberii i w Mongolii[5]. W Polsce stwierdzony został tylko na dwóch stanowiskach, położonych na Wyżynie Lubelskiej i Nizinie Południowowielkopolskiej[6].
Przypisy edytuj
- ↑ F. Capra. Appunti sopra alcuni Coccinellidi palaeartici raccolti dal Marchese Giacomo Doria. „Annali del Museo Civico di Storia Naturale "Giacomo Doria"”. 3 (10), s. 199-203, 1924.
- ↑ a b Scymnus (Scymnus) doriae Capra, 1924. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-01-11].
- ↑ a b c Andrzej O. Bieńkowski. Key for identification of the ladybirds (Coleoptera: Coccinellidae) of European Russia and the Russian Caucasus (native and alien species). „Zootaxa”. 4472 (2), s. 233–260, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4472.2.2.
- ↑ a b Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959.
- ↑ a b N.B. Nikitsky, А.S. Ukrainsky. The Ladybird Beetles (Coleoptera, Coccinellidae) of Moscow Province. „Entomological Review”. 96 (6), s. 710–735, 2016. ISSN 0013-8738.
- ↑ Rafał Ruta, Paweł Jałoszyński, Szymon Konwerski, Tomasz Majewski, Tomasz Barłożek. Biedronkowate (Coleoptera: Coccinellidae) Polski. Część 1. Nowe dane faunistyczne. „Wiadomości entomologiczne”. 28 (2), s. 91–112, 2009.