Sergiusz (Woskriesienski)

Sergiusz, imię świeckie Dmitrij Nikołajewicz Woskriesienski (ur. 14 października?/26 października 1897 w Moskwie, zm. 28 kwietnia 1944) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Sergiusz
Dmitrij Woskriesienski
Egzarcha Krajów Bałtyckich
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

26 października 1897
Moskwa

Data śmierci

28 kwietnia 1944

Miejsce pochówku

Cmentarz Pokrowski w Rydze

Egzarcha Krajów Bałtyckich
Okres sprawowania

1941–1944

Metropolita wileński
Okres sprawowania

1941–1944

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia wileńska i litewska

Śluby zakonne

1922

Prezbiterat

1922

Chirotonia biskupia

29 października 1933

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 października 1933

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego

Konsekrator

Sergiusz

Współkonsekratorzy

Serafin (Cziczagow), Pitirim (Kryłow), Jan (Sokołow), Jan (Szyrokow), Innocenty (Kłodiecki)

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. Ukończył akademię duchowną w rodzinnej Moskwie, jednak nie zdecydował się od razu na wstąpienie do stanu duchownego. Ostatecznie decyzję o wstąpieniu do monasteru podjął w wieku 25 lat, zostając posłusznikiem w Monasterze Daniłowskim w Moskwie. Śluby zakonne złożył trzy lata później, w tym samym roku zostając hieromnichem. W 1930 na polecenie przełożonych opuścił monaster i pracował w soborze w mieście Oriechowo-Zujewo, a następnie w Sokolnikach. Od 1931 był redaktorem naczelnym dziennika wydawanego przez Patriarchat Moskiewski. W 1933 otrzymał godność archimandryty; w październiku tego samego roku otrzymał godność biskupa pomocniczego eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa kołomieńskiego. Już w 1933 został biskupem bronnickim, zaś w lutym 1936 biskupem dmitrowskim. W 1937 został mianowany arcybiskupem, zaś rok później otrzymał za zasługi dla Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego prawo noszenia krzyża na kłobuku.

W marcu 1941 został mianowany egzarchą Łotwy i Estonii oraz metropolitą Wilna i całej Litwy. Zorganizował prowizoryczne kursy zastępujące naukę w seminarium duchownym przy monasterze Świętego Ducha w Wilnie, którego był przełożonym z racji objęcia katedry wileńskiej. Prowadził rozmowy z duchownymi prawosławnymi niezależnych cerkwi na Łotwie i w Estonii w celu ich powrotu pod jurysdykcję patriarchy Moskwy. 28 kwietnia 1944, po odprawieniu Świętej Liturgii w cerkwi Świętego Ducha w Wilnie metropolita, udający się samochodem do Rygi, został zamordowany po drodze przez nieznanych sprawców. O jego śmierć podejrzewane było NKWD, z racji wyraźnie antystalinowskich poglądów metropolity, wyrażanych publicznie i w rozmowach z metropolitą Sergiuszem (Stragorodzkim). Pochowany w Rydze w pobliżu cerkwi Opieki Matki Bożej.

Bibliografia

edytuj