Skrytohutia

Skrytohutia
	Mesocapromys
	Varona, 1970
	; Przedstawiciel rodzaju – kubohutia czarnoogonowa (M. melanurus) na rycinie autorstwa Josepha Smita z 1884
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
Nadrodzina	Octodontoidea
Rodzina	kolczakowate
Podrodzina	hutie
Plemię	Capromyini
Rodzaj	skrytohutia
	Typ nomenklatoryczny
	Capromys (Mesocapromys) auritus Varona, 1970
Synonimy
	Paracapromys Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978; Leptocapromys Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978; Pygmaeocapromys Varona, 1979; Stenocapromys Varona & Arredondo, 1979;
	Paracapromys Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978; Leptocapromys Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978; Pygmaeocapromys Varona, 1979; Stenocapromys Varona & Arredondo, 1979;
Gatunki
	6 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	6 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Skrytohutia^[5] (Mesocapromys) – rodzaj ssaków z podrodziny hutii (Capromyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Kubie wraz z okolicznymi wyspami^[6]^[7]^[8].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 205–378 mm, długość ogona 164–322 mm; masa ciała 400–1600 g^[7]^[9].

Systematyka

Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Capromys) zdefiniował w 1970 roku kubański zoolog i paleontolog Luis Sánchez Varona na łamach czasopisma Poeyana^[1]. Na gatunek typowy Varona wyznaczył (oryginalne oznaczenie) skrytohutię wielkouchą (M. auritus).

Etymologia

Mesocapromys: gr. μεσος mesos ‘środkowy, pośredni’^[10]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia).
Paracapromys: gr. παρα para ‘blisko, obok’^[11]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Paracapromys arboricolus Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978 (= Capromys melanurus Poey, 1865).
Leptocapromys: gr. λεπτος leptos ‘delikatny, drobny’^[12]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mysateles arboricolus Kratochvíl, Rodriguez & Barus, 1978 (= Capromys melanurus Poey, 1865).
Pygmaeocapromys: łac. pygmaeus ‘karłowaty, liliput’, od gr. πυγμαιος pugmaios ‘karłowaty, wielkości pięści’, od πυγμη pugmē ‘pięść’^[13]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Capromys (Pygmaeocapromys) angelcabrerai Varona, 1979.
Stenocapromys: gr. στηνος stēnos ‘wąski, cienki, chudy’^[14]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Capromys (Stenocapromys) gracilis Varona & Arredondo, 1979.

Nazewnictwo zwyczajowe

W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla rodzaju Mesocapromys zaproponowano nazwę skrytohutia^[5].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[15]^[9]^[6]^[5]:

Mesocapromys angelcabrerai (Varona, 1979) – skrytohutia namorzynowa
Mesocapromys auritus (Varona, 1970) – skrytohutia wielkoucha
Mesocapromys melanurus (Poey, 1865) – kubohutia czarnoogonowa
Mesocapromys sanfelipensis (Varona & Garrido, 1970) – skrytohutia krótkoucha
Mesocapromys nana (G.M. Allen, 1917) – skrytohutia karłowata

Opisano również gatunek wymarły znany ze szczątków znalezionych niedaleko San Antonio de los Baños w południowo-zachodniej części Kuby^[16]^[17]:

Mesocapromys kraglievichi (Varona & Arredondo, 1979)

Uwagi

Przypisy

↑ ^a ^b L.S. Varona. Nueva especie y nuevo subgénero de Capromys (Rodentia: Caviomorpha) de Cuba. „Poeyana”. 73, s. 8, 1970. (hiszp.).
↑ ^a ^b J. Kratochvíl, L. Rodríguez & V. Barus. Capromyinae (Rodentia) of Cuba. I. „Přírodovědné práce ústavů Československé akademie věd v Brně”. Nova series. 12 (11), s. 35, 1978. (ang.).
↑ L.S. Varona. Subgénero y especie nuevos de Capromys para Cuba (Rodentia: Caviomorpha). „Poeyana”. 194, s. 5, 1979. (hiszp.).
↑ Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 17.
↑ ^a ^b ^c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 298. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 595–596. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Mesocapromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-17].
↑ ^a ^b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 367. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 154.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 183.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 139.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 215.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 247.
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Mesocapromys Varona, 1970, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-18] (ang.).
↑ Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 19.

Bibliografia

E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
L.S. Varona & Arredondo. Nuevos taxones fósiles de Capromyidae (Rodentia: Caviomorpha). „Poeyana”. 195, s. 1–35, 1979. (hiszp.).

[Varona1970-1] L.S. Varona. Nueva especie y nuevo subgénero de Capromys (Rodentia: Caviomorpha) de Cuba. „Poeyana”. 73, s. 8, 1970. (hiszp.).

[Kratochvíl&inni-2] J. Kratochvíl, L. Rodríguez & V. Barus. Capromyinae (Rodentia) of Cuba. I. „Přírodovědné práce ústavů Československé akademie věd v Brně”. Nova series. 12 (11), s. 35, 1978. (ang.).

[Varona1979-3] L.S. Varona. Subgénero y especie nuevos de Capromys para Cuba (Rodentia: Caviomorpha). „Poeyana”. 194, s. 5, 1979. (hiszp.).

[CITEREFVaronaArredondo197917-4] Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 17.

[Cichocki&inni-5] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 298. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-6] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Fabre&inni-7] P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 595–596. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Mesocapromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-17].

[amw-9] Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 367. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=194_154]-10] Jaeger 1959 ↓, s. 154.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=223_183]-11] Jaeger 1959 ↓, s. 183.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=179_139]-12] Jaeger 1959 ↓, s. 139.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=255_215]-13] Jaeger 1959 ↓, s. 215.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=287_247]-14] Jaeger 1959 ↓, s. 247.

[mdd-15] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).

[zij-16] J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Mesocapromys Varona, 1970, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-18] (ang.).

[CITEREFVaronaArredondo197919-17] Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 19.

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]