Boroszów
Boroszów (niem. Boroschau[4]; Alteneichen (1938-1945)[5]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Olesno, w dorzeczu Prosny, w makroregionie Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej.
| wieś | |
 Kościół pw. św. Marii Magdaleny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
258[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
46-300[3] |
| Tablice rejestracyjne |
OOL |
| SIMC |
0140066 |
Położenie na mapie gminy Olesno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu oleskiego  | |
 50°56′40″N 18°25′43″E/50,944444 18,428611[1]
| |
| Strona internetowa | |
Nazwa edytuj
Nazwa miejscowości wywodzi się od staropolskiego określenia lasu iglastego - boru[6]. Znaczenie nazwy wyjaśnia topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku, który notuje polską nazwę Borosow oraz wywodzi ją od polskiej nazwy bór: "Polnisch heist der Ort Borosow, und scheint dieses Wort ein aus Waldern hervorgegangenes Dorf zu bezeichnen."[6]. Niemiecka nazwa Boroschau jest germanizacją wcześniejszej polskiej nazwy.
W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod polską nazwą Boroszow oraz nazwą zgermanizowaną Boroschau[7]. Spis wymienia także sąsiednie przysiółki Stary Folwark oraz Nowy Folwark[7]. Ze względu na polskie pochodzenie 27 kwietnia 1936 r. w miejsce zgermanizowanej nazwy Boroschau nazistowska administracja III Rzeszy wprowadziła nową, całkowicie niemiecką nazwę - Alteneichen[4][8][9]. 12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Boroszów[8].
Charakterystyka edytuj
W miejscowości znajdują się m.in. zabytkowy kościół św. Marii Magdaleny i dęby, będące pomnikami przyrody. Wzdłuż zachodniej, a częściowo południowej i północnej granicy Boroszowa ciągną się pasy lasów. Jest to miejscowość o charakterze typowo rolniczym.
Historia edytuj
Najstarsze znane wzmianki o Boroszowie pochodzą z 1300 r. – miejscowością rozporządzał wówczas konwent kanoników regularnych, a mieszkańcy byli zobowiązani dostarczać zakonnikom w każdy piątek kosze świeżych ryb. W Boroszowie miało znajdować się niegdyś wiele stawów – wedle jednych źródeł 52, wedle innych – 99. W dokumentach z 1574 r. miejscowość występuje pod nazwą Boroschow lub Boroschuw, zaś w 1743 r. – Borosz.
Na przestrzeni wieków Boroszów miał wielu właścicieli. W 1679 r. miejscowość należała do hrabiego Ditricha Franckenberga, następnie do Jana Jerzego Franckenberga, a ostatnią zarządczynią była Maria von Tucholka. W parku w miejscowości znajdował się niegdyś zamek, który jednak spłonął po wojnie; w Boroszowie znajdowała się także wystawna willa, po której zachował się jedynie podjazd dla karet. W miejscowości działały dwa folwarki: stary i nowy.
Do głosowania podczas plebiscytu uprawnionych było w Boroszowie 112 osób, z czego 76, ok. 67,9%, stanowili mieszkańcy (w tym 76, ok. 67,9% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 107 głosów (ok. 95,5% uprawnionych), w tym 102 (ok. 95,3%) ważne; za Niemcami głosowało 91 osób (ok. 85,0%), a za Polską 11 osób (ok. 10,3%)[10].
W 1925 r. w miejscowości mieszkało 399 osób, a w 1933 r. – 358 osób. 1 kwietnia 1939 r. Boroszów został włączony do Biskupic[4].
We wsi był przystanek kolejowy Boroszów.
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[11]:
- kościół fil. pw. św. Marii Magdaleny, drewniany, z poł. XVII w.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8850
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 83 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Oberschlesien, Kreis Rosenberg. 2006. [dostęp 2012-05-03]. (niem.).
- ↑ Konstanty Prus: Spis nazw miejscowości Śląska Opolskiego. Katowice: Wydawnictwo Instytutu Śląskiego, 1939, s. 21.
- ↑ a b Triest 1865 ↓, s. 227.
- ↑ a b Knie 1830 ↓, s. 60.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ Pol. „stare dęby”.
- ↑ Herbert Kunze: Landsmannschaft der Oberschlesier in Karlsruhe. [dostęp 2012-10-08]. (niem.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 82. [dostęp 2012-12-30].
Bibliografia edytuj
- Felix Triest, Topographisches Handbuch von Oberschlesien., Breslau: Wilh. Gottl. Korn, 1864–1865, OCLC 315739117 (niem.), Erste Hälfte, Zweite Hälfte.
- Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865 (niem.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Boroszów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 318.