Nervión (baskijski Nerbioi) – rzeka na Półwyspie Iberyjskim, płynąca przez północną Hiszpanię i uchodząca do Zatoki Biskajskiej.

Nervión (Nerbioi)
Ilustracja
Wodospad i kanion Délica
Kontynent

Europa

Państwo

 Hiszpania

Rzeka
Długość 72 km
Powierzchnia zlewni

530/1900 km²

Średni przepływ

9,6 m³/s (u ujścia)

Źródło
Miejsce Góry Kantabryjskie, pasmo Sierra de Guillarte
Wysokość

850 m n.p.m.

Współrzędne

42°55′35,8″N 2°58′47,6″W/42,926600 -2,979900

Ujście
Recypient Zatoka Biskajska
Miejsce

między Portugalete i Getxo

Wysokość

0 m n.p.m.

Współrzędne

43°19′31,8″N 3°01′09,8″W/43,325500 -3,019400

Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Źródła znajdują się na granicy prowincji Burgos i Araba, na północnych stokach Gór Kantabryjskich w paśmie Sierra de Guillarte, na wysokości około 850 m n.p.m. Kilka kilometrów od źródeł, już na obszarze gór Sierra Salvada znajduje się uskok, z którego rzeka spada w postaci 270-metrowego wodospadu, a następnie kontynuuje swój bieg głęboko wciętą doliną Délica w kierunku północno-wschodnim, wpływając do prowincji Vizcaya w pobliżu miasta Orduña. W mieście Basauri łączy się z rzeką Ibaizabal (rzeki i przepływ podobnej wielkości), tworząc w ten sposób jedną rzekę pod nazwą Ria de Bilbao lub Nervión-Ibaizabal. Razem dzielą aglomerację Bilbao (Gran Bilbao) na dwie części. Po pokonaniu 72 km rzeka uchodzi do Zatoki Biskajskiej pomiędzy miastami Portugalete i Getxo. Pływy morskie docierają do 15 km w głąb lądu, osiągając rejon starego miasta Bilbao.

Główne dopływy:

  • prawe: Zuncuela (potok), Altube, Orozco, Ceberio (Zeberio), Zollo (strumień), Azpiunza (strumień), Ibaizabal
  • lewe: Ledaño (potok), Izorian

Główne dopływy Ria de Bilbao (Nervión-Ibaizabal):

  • prawe: Asua, Gobelas
  • lewe: Cadagua, Galino

Etymologia i kontrowersje edytuj

Pomimo obecnie używanej hiszpańskiej nazwy Nervión, pochodzącej od rzymskiego cesarza Nerwy, tradycyjna baskijska nazwa odcinka od Basauri do ujścia to Ibaizabal, co w języku baskijskim oznacza szeroką rzekę. Ta nazwa ujściowego odcinka była w użyciu od XI do XX w. Dane hydrologiczne i geologiczne zdają się potwierdzać, iż główną rzeką nie jest Nervión, lecz Ibaizabal. W związku z tym występują różnice w ocenie długości rzeki oraz powierzchni jej dorzecza. Powierzchnia dorzecza samej rzeki Nervión wynosi około 530 km², natomiast powierzchnia dorzecza całego systemu z rzeką Ibaizabal oraz rzekami uchodzącymi do Ria de Bilbao wynosi około 1900 km².

Historia i ekonomia edytuj

Od czasów antycznych dolina i miasto Orduña pełniły rolę łącznika pomiędzy centralną a północną częścią Półwyspu Iberyjskiego. W średniowieczu biegła tędy granica pomiędzy prowincją Vizcaya a powiatami Kastylii. W mieście Orduña znajdował się punkt poboru opłat (myto). Przez wieki Nervión pełnił ważną rolę korytarza komunikacyjnego łączącego Kraj Basków z resztą Hiszpanii. Jednocześnie wzrosła rola położonego przy ujściu miasta Bilbao. Ze względu na wzrost wydobycia rud żelaza w Górach Kantabryjskich miasto stało się wkrótce największym portem północnej Hiszpanii, gdzie przeładowywano rudę żelaza, węgiel, koks i wyroby przemysłu ciężkiego oraz chemicznego. Coraz większe zastosowanie stali spowodowało budowę wzdłuż rzeki kilku zakładów hutniczych, z których pierwszy w Barakaldo zainaugurował swoją działalność w 1854 r[1]. W taki sposób wzrosła jeszcze bardziej rola komunikacyjna, co doprowadziło w 1863 r. do wybudowania wzdłuż rzeki linii kolejowej.

Środowisko edytuj

 
Wielkie Bilbao

Po wielu latach oddziaływania przemysłu ciężkiego wody rzeki, zwłaszcza na odcinku ostatnich 25 km stały się ekologicznie martwe. Poziom zawartości tlenu w wodzie był o 20% niższy od normy. Wraz z upadkiem przemysłu ciężkiego związanego głównie z zaniechaniem wydobycia rud żelaza oraz wysokimi kosztami produkcji stali rzeka stopniowo ulega samooczyszczeniu. Zmiana sposobu zagospodarowania wspomagana przez władze lokalne od początku lat 90. jest najbardziej widoczna w samym Bilbao, gdzie w miejscu dawnych zakładów przemysłowych powstają nowoczesne biurowce, siedziby banków czy też zaprojektowane przez Franka O. Gehry'ego słynne Muzeum Guggenheima.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ludwik Straszewicz: Hiszpania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982. ISBN 83-01-04037-8.

Bibliografia edytuj