Sam Bird

brytyjski kierowca wyścigowy

Sam Bird, właśc. Samuel Bird (ur. 9 stycznia 1987 w Roehampton) – brytyjski kierowca wyścigowy, jeżdzący w Formule E.

Sam Bird
Ilustracja
Sam Bird (2007)
Imię i nazwisko

Samuel Bird

Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1987
Roehampton

Sukcesy

2005: Brytyjska Formuła BMW (wicemistrz)
2013: Seria GP2 (wicemistrz)

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Formuła BMW i Renault edytuj

Sam karierę rozpoczął w roku 1997, od startów w kartingu. W 2004 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując w Brytyjskiej Formule BMW. W zespole Carlin Motorsport sezon zakończył na 14. pozycji, z dorobkiem jednego zwycięstwa. Na drugi rok startów w tej serii podpisał kontrakt z bardziej konkurencyjnym Fortec Motorsport, dzięki czemu miał szansę walki o tytuł. Ostatecznie przegrał ją ze swoim rodakiem Deanem Smithem (zwyciężył w sześciu rundach). Współpracę z brytyjską stajnią kontynuował również w kolejnym sezonie, z tymże w Brytyjskiej Formule Renault. Wygrawszy cztery wyścigi, zmagania zakończył na 4. miejscu.

Formuła 3 edytuj

W roku 2007 po raz drugi reprezentował barwy ekipy Trevora Carlina, tym razem jednak w Brytyjskiej Formule 3. Po zwyciężeniu w dwóch wyścigach zmagania zakończył na 4. pozycji. W latach 2008–2009 brał udział w Formule 3 Euro Series, w zespołach Manor oraz Mücke Motorsport. W pierwszym podejściu rywalizację ukończył na 11. miejscu, natomiast w drugim był siódmy. Oprócz regularnych startów w tej serii, gościnnie wystąpił również w brytyjskim cyklu (jeden z wyścigów nie ukończył, natomiast w drugim zajął 2. miejsce). Na koniec sezonu podpisał kontrakt z francuską ekipą ART Grand Prix, na udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Dzięki rozważnej jeździe ukończył ją na 3. pozycji.

Seria GP2 edytuj

Obiecujące wyniki zaprocentowały podpisaniem kontraktu z mistrzowskim zespołem ART Grand Prix, na starty w zimowym i głównym cyklu bezpośredniego przedsionka F1 – serii GP2.

W azjatyckiej edycji Brytyjczyk początkowo nie radził sobie najlepiej. W ostatnich trzech wyścigach Bird spisał się jednak bardzo dobrze, dojeżdżając na czwartym, szóstym i wreszcie na drugim miejscu, uzyskując przy tym najlepszy czas okrążenia w wyścigu. Zebrane punkty pozwoliły Samuelowi zająć w klasyfikacji generalnej 7. pozycję. W europejskiej edycji zaprezentował się z jeszcze lepszej strony, zajmując ostatecznie 5. lokatę na zakończenie zmagań. W tym czasie ośmiokrotnie dojechał na punktowanej pozycji, z czego aż pięć razy na podium (w tym jedno zwycięstwo odniesione w pierwszym wyścigu, na torze Monza we Włoszech). Po punkty sięgnął również za zdobycie pole position na węgierskim torze Hungaroring oraz za czterokrotne uzyskanie najszybszego okrążenia w wyścigu.

W sezonie 2011 Bird przeniósł się do brytyjskiej ekipy iSport International. W azjatyckim cyklu w zaledwie jednym wyścigu dojechał do mety (zajął siódmą lokatę w pierwszym wyścigu w Abu Zabi). Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 12. miejscu. Rywalizację w europejskiej edycji rozpoczął znakomicie, od trzech miejsc w pierwszej trójce. W rundzie na torze Monte Carlo sięgnął po pole position, po ukaraniu Holendra Giedo van der Garde, dzięki czemu wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Na starcie jednak doszło u Sama do zgaśnięcia silnika. W dalszej części sezonu Brytyjczyk nie prezentował już jednak tak mocnej formy i w konsekwencji ani razu nie znalazł się na podium. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 6. pozycji.

Do serii tej Brytyjczyk powrócił w 2013 roku, kiedy to ścigał się debiutującą w serii ekipą Russian Time. Miał najlepszy spośród wszystkich zawodników dorobek zwycięstw – pięciokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Jednak poza tym jego wyniki był gorsze niż Fabio Leimera, z którym przegrał walkę o tytuł mistrza serii. Uzbierane 181 punktów dało mu tytuł wicemistrzowski.

Formuła Renault 3.5 edytuj

W sezonie 2012 Bird przeniósł się do Formuły Renault 3.5, w której reprezentował barwy czeskiej ekipy ISR. Brytyjczyk konsekwentnie punktował w każdym wyścigu, w którym dojechał do mety, siedmiokrotnie przy tym stając na podium. Odniósł dwa zwycięstwa – na torze Monte Carlo (po starcie z pole position) oraz Silverstone. Ostatecznie rywalizację zakończył na 3. lokacie ze stratą dziesięciu punktów do mistrza serii Robina Frijnsa.

Formuła 1 edytuj

W latach 2011-2012 Sam pełnił funkcję kierowcy testowego i rezerwowego niemieckiej stajni Mercedes GP.

Formuła E edytuj

W sezonie 2014/2015 Brytyjczyk podpisał kontrakt z ekipą Virgin Racing na starty w Formule E, gdzie trzykrotnie stawał na podium, a w Putrajaya i w Londynie odnosił zwycięstwa. Z dorobkiem 103 punktów został sklasyfikowany na piątej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. W sezonach 2015/2016 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)[1], 2016/2017 (zajął wtedy czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców)[2], 2017/2018 (zajął wtedy trzecie miejsce)[3], 2018/2019 (zajął wtedy dziewiąte miejsce)[4] i 2019/2020 (zajął wtedy dziesiąte miejsce)[5] pozostał w tej ekipie. W sezonie 2020/2021 i 2021/2022 kierowca ekipy Panasonic Jaguar. Aktualnie (14 kwietnia 2021 roku[6]) Bird w wyścigach Formuły E odniósł 10 zwycięstw i 23 razy stawał na podium.

Wyniki edytuj

GP2 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2010 ART Grand Prix  
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
TUR
 
TUR
 
VAL
 
VAL
 
GBR
 
GBR
 
DEU
 
DEU
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
ARE
 
ARE
48 5
9 4 18 10 3 10 3 10 4 NW 14 5 13 NU NU 12 1 3 3 NU
2011 iSport International  
TUR
 
TUR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
VAL
 
VAL
 
GBR
 
GBR
 
DEU
 
DEU
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
45 6
2 3 3 5 NU 13 5 12 5 6 8 7 17 5 12 5 4 4
2013 Russian Time  
MAL
 
MAL
 
BHR
 
BHR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
GBR
 
GBR
 
DEU
 
DEU
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
SIN
 
SIN
 
ARE
 
ARE
181 2
7 NU 6 1 21 12 1 24 1 5 13 8 10 8 1 14 2 4 8 1 10 4

Azjatycka Seria GP2 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2009/2010 ART Grand Prix  
ARE
 
ARE
 
ARE
 
ARE
 
BHR
 
BHR
 
BHR
 
BHR
12 7
18† 18 NU NU 13 4 6 2
2011 iSport International  
ARE
 
ARE
 
ITA
 
ITA
2 12
7 NU NU NU

Formuła Renault 3.5 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2012 ISR  
ARA
 
ARA
 
MON
 
BEL
 
BEL
 
DEU
 
DEU
 
RUS
 
RUS
 
GBR
 
GBR
 
HUN
 
HUN
 
FRA
 
FRA
 
CAT
 
CAT
179 3
9 2 1 3 5 8 4 3 NU NU 1 10 4 10 3 2 7

Podsumowanie startów edytuj

Sezon Seria Zespół Wyścigi PP Zwycięstwa Punkty Pozycja
2004 Brytyjska Formuła BMW Carlin Motorsport 14 1 1 22 14
2005 Brytyjska Formuła BMW Fortec Motorsport 20 8 6 218 2
2006 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 20 6 4 373 4
2007 Brytyjska Formuła 3 Carlin Motorsport 22 0 2 180 4
2008 Formula 3 Euroseries Manor Motorsport 20 0 0 23 11
2009 Formula 3 Euroseries Mücke Motorsport 18 1 0 40 8
Brytyjska Formuła 3 Fortec Motorsport 2 0 0 0 NS†
Grand Prix Makau ART Grand Prix 1 0 0 N/A 3
2009–10 Azjatycka Seria GP2 ART Grand Prix 8 0 0 12 7
2010 Seria GP2 ART Grand Prix 20 1 1 48 5
2011 Seria GP2 iSport International 18 1 0 45 6
Azjatycka Seria GP2 4 0 0 2 12
2012 Formuła Renault 3.5 I.S.R. Racing 17 1 2 177 3
Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Kierowca testowy
2013 Seria GP2 Russian Time 22 2 5 181 2
2014 24h Le Mans – LMGTE Am AF Corse 1 1 0 N/A NS
FIA Endurance Trophy for GT AM drivers 2 2 0 17 16
FIA World Endurance Championship 1 34
United SportsCar Championship – Prototype Challenge Starworks Motorsport 3 0 0 29 34
2014/2015 Formuła E Virgin Racing 11 0 2 103 5
2015 24h Le Mans – LMP2 G-Drive Racing 1 0 0 N/A 3

† – Bird nie był liczony do klasyfikacji.

Wyróżnienia edytuj

W roku 2006 Bird dostał nagrodę Autosport British Club Driver of the Year, na najbardziej obiecującego juniorskiego kierowcy Wielkiej Brytanii.

Przypisy edytuj

  1. DS-Virgin: Ein Ex-Red-Bull-Junior ersetzt den anderen [online], Motorsport-Total.com [dostęp 2021-04-14] (niem.).
  2. Bird set to stay at DS Virgin [online], www.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  3. ALEX LYNN STEPS UP TO FULL-TIME FORMULA E RACE SEAT WITH DS VIRGIN RACING - DS Virgin Racing [online], web.archive.org, 17 lipca 2018 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17].
  4. Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-14].
  5. Bird i Frijns zostają w Virgin Racing [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (pol.).
  6. Sam Bird [online], FIA Formula E [dostęp 2021-04-14] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj