Jan Bedřich z Valdštejna: Różnice pomiędzy wersjami
witaj |
(Brak różnic)
|
Wersja z 00:55, 12 lis 2010
Jan Bedřich z Valdštejna, znany także jako Johann Friedrich Reichsgraf von Waldstein (ur. 18 sierpnia 1642 w Wiedniu; zm. 3 czerwca 1694 w Duchcovie) – czeski duchowny kościoła katolickiego, biskup ordynariusz hradecki w latach 1668-1675, arcybiskup metropolita praski i prymas Czech od 1675 r.
| Arcybiskup Metropolita Praski Prymas Czech | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
16 czerwca 1668 |
| Sakra biskupia | |
Biografia
Edukacja i początki kariery
Urodził się w 1642 r. jako młodszy syn hrabiego Maximilian z Valdštejna i jego żony und Polyxena z domu Thalenberg. Po śmierci ojca w 1654 r. jego wychowaniem zajął się Ferdinand Arnošt z Valdštejna. Studiował filozofię u jezuitów w Pradze, a następnie teologię w Rzymie, gdzie poznał m.in. Jeana Baptiste Matheya. Jeszcze przed otrzymaniem święceń kapłańskich w 1665 r. papież Aleksander VII mianował go honorowym prałatem cesarza Leopolda I i nadał mu godność kanonika w Ołomuńcu, a następnie wrocławskiej kolegiaty Św. Krzyża i św. Bartłomieja. W 1668 r. został wybrany wielkim mistrzem Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą.
Biskup hradecki
W 1668 r. został wybrany na biskupa ordynariusza hradeckiego, dzięki poparciu cesarza Leopolda I po przejściu na stolicę prymasowską w Pradze jej dotychczasowego biskupa Matouša Ferdinanda Sobeka z Bílenberka. Z powodu konfliktu z władzami miasta Hradec Kralove przebywał poza swoją rezydencją biskupią. Nie otrzymał także prowizji papieskiej na to stanowisko. W 1671 r. przeniósł się do Wrocławia, gdzie został dziekanem dekanatu katedralnego. Dzięki staraniom swojego brata Franciszka, otrzymał przyrzeczenie objęcia biskupstwa wrocławskiego po śmierci Sebastiana von Rostocka. Zbiegło się to w czasie z uzyskaniem prowizji na diecezję kralowohradecką. W marcu 1675 r. został konsekrowany na biskupa w katedrze św. Wita w Pradze.
Arcybiskup praski
Za sprawą swojej wpływowej rodziny został wybrany arcybiskupem metropolitą praskim przez tamtejszą kapitułę katedralną po śmierci abpa Sobeka z Bilenberka 6 maja 1675 r. Następnie uzyskał zatwierdzenie cesarskie i papieskie, mogąc 14 marca 1676 r. dokonać uroczystego ingresu. Jako arcybiskup praski zmierzał do odnowienia życia religijnego w Czechach oraz do ujednolicenia obrzędów religijnych. W tym celu wydał Proper Bohemiae i Rituale Romano-Pragense". Dosyć istotnym problemem była mała liczba kapłanów w parafiach, w tym celu sprowadzał on duchownych z ościennych diecezji.
print wykonane i odnowione istniejących instrukcji i statutu. Aby rozwiązać wojny trzydziestoletniej spowodowały brak kapłanów, wyznaczył księży z innych diecezji i zapytał opatów różnych zleceń na tworzenie nowych urzędów zakonnego na jego terytorium diecezji. Wschodzących kościoła państwowego, z ograniczonych praw Kościoła i duchownych, i jurysdykcji państwa powinna być rozszerzona, starał się temu sprzeciwić. Zajęło kraju patriotycznych i klasowych interesów i wspierał kultu patronów Czech. Chcąc wzmocnić lokalny patriotyzm starał się szerzyć kult czeskich patronów. Wspierał budowę barokowych kościołów. Mieszkał w pałacu arcybiskupim na Hradczanach wybudowanym według projektów Jeana Baptiste Matheya.
Posiadacz ziemski i śmierć
W swoich dobrach rodowych w Duchovie finansował budowę miejscowego kościoła oraz sprowadził zakon kapucynów, którzy mieli dokonać rekatolizacji miejscowej ludności. Wspierał także ekonomicznie swoich ubogich poddanych.
Prowadził ascetyczne życie umierając w swojej posiadłości w 1694 r. Przez swoich poddanych uważany był za świętego, ze względu na swoją działalność duszpasterską i społeczną. Został pochowany na Hradczanach w katedrze św. Wita w kaplicy rodowej Valdštejnów.
Bibliografia
- Kurt A. Huber: Erwin Gatz: Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1648–1803. s. 552-554. ISBN 3-428-06763-0. (niem.).
- Bartunek Václav, Pražský arcibiskup Jan Bedřich Valdštejn, Litoměřice 1979.
- Dunot Antiditus, Relatio mortis archiepiscopi Pragensis Iohannis Friderici e comitibus a Waldstein.
- Slavìček Lubomir, „Conte savio“. Jan Bedřich z Valdštejna – mecenáš a podporovatel uměnì, [w:] "Dějiny a současnost XV", 1993, t. 1, s. 13–16.
- Wojtyła Arkadiusz, „Cardinale langravio“ i „Conte savio“ – dygnitarze Rzecy w barokowym Rzymie, [w:] "Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego Nr. 2 (4)", 2007, s. 27–39.
- Havlík Jiří, Spor českého duchovenstva o imunity církve. K politickým aktivitám pražského arcibiskupa Jana Bedřicha z Valdštejna, [w:] "Český časopis historický roč. 107", t. 4, 2009, s. 769-796.
Linki zewnętrzne
Szablon:Władca-Biskup Szablon:Władca Szablon:Władca-Arcybiskup Szablon:Władca-Prymas