Antonio Carafa
Antonio Carafa (ur. 25 marca 1538 w Neapolu, zm. 13 stycznia 1591 w Rzymie) – włoski kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1538 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1591 |
| Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Łaski | |
| Okres sprawowania |
1569–1591 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
1559 |
| Kreacja kardynalska |
24 marca 1568 |
| Kościół tytularny |
S. Eusebio |
Życiorys edytuj
Urodził się 25 marca 1538 roku w Neapolu, jako syn Rinalda I Carafella Carafy Stadery i Joannelli Carafy della Spiny (jego bratem był Carlo Carafa)[1]. Gdy jego wuj, Paweł IV został papieżem, Carafa udał się do Rzymu, gdzie otrzymał wykształcenie[1]. W latach 1563–1564 studiował prawo na Uniwersytecie Padewskim[1]. Wiosną 1559 roku został kanonikiem bazyliki watykańskiej i protonotariuszem apostolskim, a niedługo potem przyjął święcenia diakonatu[1]. W tym samym roku musiał opuścić miasto, z powodu prześladowań członków rodu Carafów i udał się do Abruzji, Padwy i Neapolu[1]. Gdy Pius V zrehabilitował jego nazwisko, Carafa powrócił do Rzymu i ponownie objął kanonikat bazyliki watykańskiej[1]. 24 marca 1568 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Eusebio[2]. Rok później został prefektem Trybunału Sygnatury Łaski[1]. 12 grudnia 1583 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny San Eusebio[2]. W 1585 roku został bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego, a rok później prefektem kongregacji ds. soboru trydenckiego[1]. Zmarł 13 stycznia 1591 roku w Rzymie[1].