Eduardas Rozentalis

litewski szachista

Eduardas Rozentalis (ur. 27 maja 1963 w Wilnie) – litewski szachista i trener szachowy (FIDE Trainer od 2014), arcymistrz od 1991 roku.

Eduardas Rozentalis
Ilustracja
Eduardas Rozentalis, Warszawa 2012
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1963
Wilno

Obywatelstwo

Litwa

Tytuł szachowy

arcymistrz (1991)

Ranking FIDE

2606 (01.08.2014)

Ranking krajowy FIDE

1

Kariera szachowa

edytuj

Pod koniec lat 80. należał do ścisłej czołówki radzieckich juniorów, trzykrotnie (1984, 1985, 1987) zwyciężając w turniejach młodych mistrzów. W roku 1990 zwyciężył w swoim pierwszym międzynarodowym turnieju w Genewie. W kolejnych latach odniósł szereg turniejowych sukcesów, m.in. w 1997 podzielił I miejsca w Hastings i Beer Szewie, w 2000 i 2003 triumfował w Montrealu (za pierwszym razem wspólnie z Siergiejem Smaginem), w 2002 zdobył tytuł mistrza Litwy oraz zwyciężył w Cappelle-la-Grande, w 2003 ponownie zwyciężył w Cappelle-la-Grande (wspólnie z m.in. Jewhenem Miroszniczenką i Władimirem Burmakinem), jak również w Gausdal, w 2004 podzielił I miejsca w turniejach open w Hamburgu i Genui oraz triumfował w Augsburgu, w 2005 podzielił I miejsca w Kawali oraz w Sztokholmie (turniej Rilton Cup, edycja 2005/06), w 2006 ponownie zwyciężył w Gausdal, natomiast w 2007 podzielił II m. w Triesen (za Aleksandrem Baburinem, wspólnie z Ivánem Faragó) oraz w Gausdal (za Magnusem Carlsenem, z Michałem Krasenkowem i Lajosem Portischem). W 2008 r. zwyciężył w Augsburgu oraz podzielił I m. w Bad Wörishofen (z Henrikiem Teske, Władysławem Borowykowem, Władimirem Burmakinem, Jurijem Drozdowskim i Władimirem Georgiewem), Montrealu (wspólnie z Ołeksandrem Moisejenką, Matthieu Cornettem i Wiktorem Michalewskim) i Salonikach (z Tamazem Gelaszwilim). W 2009 r. zajął II m. (za Radosławem Wojtaszkiem) w rozegranym w Warszawie memoriale Mieczysława Najdorfa. W 2013 r. zwyciężył w otwartych mistrzostwach Norwegii, rozegranych w Fagernes[1].

Dwukrotnie startował w mistrzostwach świata rozgrywanych systemem pucharowym: w roku 1997 w Groningen awansował do rundy II (w której przegrał z Siergiejem Tiwiakowem)[2], natomiast w 1999 odpadł w I rundzie, ulegając Lewonowi Aronjanowi[3].

Od odzyskania niepodległości przez Litwę w 1991 r. jest podstawowym zawodnikiem reprezentacji kraju. Wielokrotnie reprezentował Litwę w turniejach drużynowych, m.in.: dziewięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1992, 1994, 1996, 1998, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010)[4] oraz pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1992, 1997, 1999, 2005, 2007)[5].

Od 1996 r. reprezentuje barwy Polonii Warszawa, z którą czterokrotnie zdobył medale w rozgrywkach klubowego Pucharu Europy: 3 srebrne (1997, 1999, 2001) oraz brązowy (2002). Wielokrotnie zdobywał również medale drużynowych mistrzostw Polski, w tym 9 razy złote (1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2006, 2007 – w barwach klubu WASKO HetMaN Szopienice Katowice, 2009, 2011).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1997 r., z wynikiem 2650 punktów dzielił wówczas 19-20. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród litewskich szachistów[6].

Wybrane publikacje

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj