Pień ramienno-głowowy
Pień ramienno-głowowy (ang. brachiocephalic trunk, łac. truncus brachiocephalicus) – największe naczynie odchodzące z górnego obwodu łuku aorty. Długość cechuje się silną zmiennością osobniczą (od 10 do 55 mm, średnio 30-45 mm), zaś grubość waha się w granicach 12-15 mm. Jest to pierwsza gałąź łuku, więc odchodzi przy jego początku na wysokości górnego brzegu przyczepu mostkowego II żebra. Kończy się zazwyczaj na wysokości prawego stawu mostkowo-obojczykowego. Do przodu od pnia leży: mostek, żyła ramienno-głowowa lewa, grasica lub jej ciało tłuszczowe oraz początkowe przyczepy mięśnia mostkowo-gnykowego i mięśnia mostkowo-tarczowego, czasem biegną po nim gałęzie sercowe nerwu błędnego. Do tyłu znajduje się tchawica, po lewej tętnica szyjna wspólna lewa, zaś po prawej żyła ramienno-głowowa prawa, żyła główna górna i opłucna.
| truncus brachiocephalicus | |
 Pień ramienno-głowowy podpisany jako "brachiocephalic artery". |
Gałęzie edytuj
- tętnica szyjna wspólna prawa (ang. right common carotid artery), wstępująca ku górze
- tętnica podobojczykowa prawa (ang. right subclavian artery), przebiegająca poprzecznie
Zazwyczaj od pnia ramienno-głowowego nie odchodzą gałęzie boczne, lecz w wyjątkowych wypadkach może oddawać któreś z poniższych naczyń:
- tętnica kręgowa prawa (ang. right vertebral artery);
- tętnica piersiowa wewnętrzna (ang. internal thoracic artery);
- tętnica tarczowa najniższa (ang. thyroid ima artery).
Bibliografia edytuj
- Anatomia Człowieka. Adam Bochenek, Michał Reicher. Wyd. VIII. T. III. s. 172-3. ISBN 83-200-2889-2.
